Nasi Czytelnicy coraz częściej zadają nam pytania związane z ubezpieczeniem obowiązkowym i dobrowolnym. Pytacie o różnice pomiędzy tymi ubezpieczeniami, zakres wyłączeń, dodatkowe klauzule. Ostatnio kilkukrotnie pojawiło się pytanie dotyczące ubezpieczenia dobrowolnego w sytuacji, gdy jesteście zatrudnieni na umowę o pracę – czy warto, czy nie wystarczy jedynie ubezpieczenie obowiązkowe ?
A jak jest tak naprawdę?
Część lekarzy poza pracą na etacie, prowadzi własną praktykę.
W tym zakresie lekarz zobowiązany jest do zawarcia obowiązkowej umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Zakres ubezpieczenia obowiązkowego został określony w Rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2011 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz.U. Nr 293, poz. 1729).
Jak wynika z Rozporządzenia w pierwszej kolejności, zobowiązane do posiadania obowiązkowego ubezpieczenia OC są podmioty lecznicze. Wyjaśniając pojęcie podmiotu leczniczego należy zwrócić uwagę na definicję zawartą w art. 2 pkt 5 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej [tj. z dnia 8 grudnia 2017 r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 160)].
Definicja ta wskazuje, że podmiotami wykonującymi działalność leczniczą są: przedsiębiorcy, samodzielne publiczne zakłady opieki zdrowotnej, jednostki budżetowe, instytuty badawcze, fundacje i stowarzyszenia, osoby prawne i jednostki organizacyjne działające na podstawie przepisów o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej, o stosunku Państwa do innych kościołów i związków wyznaniowych oraz o gwarancjach wolności sumienia i wyznania – w zakresie, w jakim wykonują działalność leczniczą.
W rozumieniu tej definicji za podmiot wykonujący działalność leczniczą uważa się również lekarza i pielęgniarkę wykonujących zawód w ramach działalności leczniczej jako praktykę zawodową w formach określonych w art. 5 ustawy o działalności leczniczej.
Działalność lecznicza lekarzy może być wykonywana natomiast w formie:
➡️ jednoosobowej działalności gospodarczej, jako indywidualna praktyka lekarska, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska, indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w miejscu wezwania, indywidualna praktyka lekarska wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem lub indywidualna specjalistyczna praktyka lekarska wyłącznie w przedsiębiorstwie podmiotu leczniczego na podstawie umowy z tym podmiotem,
➡️ spółki cywilnej, spółki jawnej albo spółki partnerskiej jako grupowa praktyka lekarska.
Mając na uwadze treść ww. Rozporządzenia oraz powyższe definicje, lekarze którzy zatrudnieni są na podstawie umowy o pracę (i nie wykonują swojego zawodu w innych formach), nie są zobowiązani do posiadania ubezpieczenia obowiązkowego.
Chcąc zapewnić sobie dodatkową ochronę podczas udzielania świadczeń zdrowotnych, jako pracownik – należy więc zawrzeć dobrowolną umowę ubezpieczenia, która swoim zakresem będzie obejmowała taką odpowiedzialność.
Takie rozwiązanie prawne jest logiczne biorąc pod uwagę, iż zgodnie z art. 120 kodeksu pracy § 1. W razie wyrządzenia przez pracownika przy wykonywaniu przez niego obowiązków pracowniczych szkody osobie trzeciej, zobowiązany do naprawienia szkody jest wyłącznie pracodawca.
Tym samym w przypadku zgłoszenia szkody bezpośrednio do lekarza zatrudnionego na podstawie umowy o pracę świadczenie winno być spełnione przez pracodawcę lub jego ubezpieczyciela.
Niemniej podmiot wypłacający – w przypadku winy nieumyślnej- ma podstawy do wystąpienia z roszczeniem regresowym w wysokości 3 pensji.
Przykładowo jeśli pracodawca zapłacił odszkodowanie w wysokości 20.000 zł, a pensja lekarza wynosi np. 3.000 zł wówczas lekarz/jego ubezpieczyciel będzie zobowiązany do zwrotu jedynie kwoty 9.000 zł.
W razie jakichkolwiek pytań lub wątpliwości dotyczących Twojego ubezpieczenia zapraszamy do kontaktu.
Dodaj komentarz