Autor: Aleksandra Powierża Strona 4 z 24

USTAWA O NIEKTÓRYCH ZAWODACH MEDYCZNYCH – CD

 
W poprzednim poście informowałyśmy o wejściu w życie nowej Ustawy o niektórych zawodach medycznych. Dzisiaj skupimy się nad zadaniami zawodowymi, które uregulował ustawodawca oraz przyjrzymy się obowiązkowi ustawicznego kształcenia.
Ustawa reguluje, że zawód medyczny można wykonywać:
  • na podstawie umowy o pracę
  • w ramach stosunku służbowego,
  • na podstawie umowy cywilnoprawnej,
  • w ramach wolontariatu
– w zakładzie leczniczym jak również, poza tym zakładem,
  •  jako przedsiębiorca będący lub niebędący podmiotem leczniczym.

 

Osobie uprawnionej do wykonywania zawodu medycznego przysługuje prawo do posługiwania się tytułem odpowiadającym nazwie zawodu medycznego określonego w Ustawie.
 
Ważne! Tytuł ten podlega ochronie prawnej!
 
Co ciekawe, ustawodawca wskazał podobnie jak np. w Ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty, że zawód medyczny wykonuje się z należytą starannością, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej i umiejętnościami niezbędnymi do wykonywania tego zawodu, z poszanowaniem praw pacjenta i dbałością o jego bezpieczeństwo. Otwiera to nowy etap w relacjach pacjent- osoba wykonująca zawód medyczny. Ponieważ naruszenie praw pacjenta może stanowić podstawę odpowiedzialności cywilnej.
 
Osoba uprawniona do wykonywania zawodu medycznego ma względem pacjenta:
  • obowiązek przestrzegania praw pacjenta,
  • prawo do uzasadnionej odmowy wykonania świadczeń opieki zdrowotnej,
  • prawo wglądu do dokumentacji medycznej pacjenta w zakresie udzielanych świadczeń.

 

Rozdział 3 wskazanej Ustawy określa zakres czynności, które wykonuje pracownik medyczny. Dla każdego zawodu odpowiednio opisano zakres zadań.
I tak przykładowo zadania asystentki stomatologicznej określono, jako wykonywanie czynności zawodowych w zakresie asystowania lekarzowi dentyście i utrzymania gabinetu w gotowości do pracy.
W przypadku instruktora terapii uzależnień jest to wykonywanie czynności zawodowych pod nadzorem specjalisty psychoterapii uzależnień w zakresie wsparcia terapeutycznego udzielanego pacjentom wykazującym zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych lub uzależnionych behawioralnie oraz ich bliskich.
 
Za wykonanie określonego zawodu uważa się również prowadzenie zajęć na studiach umożliwiających uzyskanie wykształcenia niezbędnego do wykonywania danego zawodu medycznego lub w szkołach prowadzących kształcenie w danym zawodzie medycznym lub wykonywanie pracy na rzecz ustawicznego rozwoju zawodowego, prowadzenie badań naukowych, kierowanie pracą zawodową osób wykonujących dany zawód medyczny oraz zatrudnienie na stanowiskach administracyjnych, na których wykonuje się czynności związane z przygotowywaniem, organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej.
 
Ustawodawca przewidział również prawo i obowiązek ustawicznego rozwoju zawodowego, w szczególności poprzez kształcenie podyplomowe lub doskonalenie zawodowego.
 
W ramach kształcenia podyplomowego wyróżniamy:
  • szkolenie specjalizacyjne,
  •  kurs kwalifikacyjny.
Szkolenie specjalizacyjne daje podstawę do przyznania tytułu specjalisty w danym zawodzie medycznym. Kwalifikacje konieczne do odbycia szkolenia oraz niezbędne procedury przewidziane są w Ustawie o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.
Kurs kwalifikacyjny ma na celu uzyskanie przez osobę wykonującą dany zawód medyczny dodatkowej wiedzy i umiejętności zawodowych niezbędnych do wykonywania określonych czynności zawodowych. Jako warunek przystąpienia do takiego kursu wymagany jest 3-letni staż pracy w danym zawodzie medycznym. Na zakończenie takiego kursu pracownik medyczny odbywa egzamin teoretyczny lub praktyczny sprawdzający zagadnienia objęte programem kursu.
Jako doskonalenie zawodowe ustawodawca wyróżnia:
  • kursy doskonalące
  •  samokształcenie.
Dla osób wykonujących zawody medyczne Ustawa przewiduje 5-letnie okresy rozliczeniowe ustawicznego kształcenia zawodowego. Osobie wykonującej zawód medyczny za udział w poszczególnych formach kształcenia podyplomowego lub doskonalenia zawodowego przysługują punkty edukacyjne. Okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym osoba wykonująca zawód medyczny uzyskała wpis do rejestru.
 
Ważne! Osobie wykonującej zawód medyczny podnoszącej kwalifikacje zawodowe w ramach ustawicznego rozwoju zawodowego przysługuje, na jej wniosek, urlop szkoleniowy w wymiarze do 6 dni roboczych rocznie, płatny według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
 
Jeżeli potrzebowalibyście pomocy przy interpretacji nowych przepisów zapraszamy do kontaktu z Kancelarią pod mailem:  kancelaria@prawniklekarza.pl
 
 
Artykuł przygotowany przy współpracy z pracownikiem Kancelarii Panem Łukaszem Kornickim 
FacebookLinkedInEmailPrint

Nowe wytyczne Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w sprawie dopuszczalności przerywania ciąży.

 

 Jak zapewne słyszeliście w ostatnim czasie pojawiły się wytyczne Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w sprawie dopuszczalności przerywania ciąż. Opinie o tym dokumencie są różne i pojawiły się informacje o konieczności ich poprawy. Ni to jednak nastąpi, zobaczcie jak obecnie wyglądają wytyczne. 

Na wstępie należy przypomnieć, że wytyczne towarzystw lekarskich nie stanowią źródeł prawa powszechnie obowiązującego, jednak są traktowane jako źródło aktualnej wiedzy medycznej, na które powołują się lekarze przy podejmowaniu decyzji w sprawie leczenia pacjenta.

Dlatego opublikowany dokument jest istotny w kontekście wątpliwości i zagrożeń, przed którymi stają lekarze ginekolodzy wobec obowiązującego stanu prawnego dotyczącego terminacji ciąży.

W wytycznych zawarto historię prawodawstwa odnoszącego się do dopuszczalności aborcji z uwzględnieniem orzecznictwa sądów polskich, Trybunału Konstytucyjnego i TSUE. Wskazano również szereg aktów prawnych dopuszczających zastosowanie aborcji w razie wystąpienia określonych przesłanek.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym, lekarze stają przed kolizją dóbr życia i zdrowia pacjentki oraz jej dziecka, jednocześnie nie posiadając jasnych reguł, kiedy stosować aborcję ze wskazań medycznych i nie obawiać się podejmowania decyzji, które mogłyby nieść za sobą konsekwencje karne. Obawa przed postępowaniem sądowym powoduje realny efekt mrożący. W wytycznych wskazano, że w sytuacji kolizji dóbr, bezwzględne pierwszeństwo ma życie kobiety, jednak nie określono jednoznacznych przypadków wskazujących, kiedy lekarz może podjąć decyzję o terminacji ciąży. Przy podejmowaniu decyzji lekarze powinni kierować się aktualną sytuacją zdrowotną pacjentki oraz wpływem ciąży na zdrowie fizyczne i psychiczne oraz na dobro dziecka.

Wytyczne określają, że zabieg terminacji ciąży jest standardowym zabiegiem medycznym, zatem w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia ciężarnej pacjentki, procedurę tę można zrealizować w każdym szpitalu. Decyzja o terminacji ciąży powinna zostać podjęta po wyczerpaniu możliwości terapeutycznych. Jednak brak wskazania jednoznacznych przesłanek, może powodować niebezpieczeństwo zbytniego zwlekania, nierzadko powodującego tragiczne skutki.

Zgodnie z wytycznymi: ,,Wystąpienie okoliczności wskazujących, że ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, stwierdza lekarz posiadający tytuł specjalisty w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby kobiety ciężarnej”. W wyjątkowych przypadkach przewidziano również konieczność powołania konsylium lekarskiego.

,,W przypadku chorób infekcyjnych o piorunującym przebiegu, z uwagi na dobro ciężarnej, rekomendowane jest postępowanie w oparciu o ocenę sytuacji dokonaną w danej placówce, samodzielnie przez lekarza specjalistę położnictwa i ginekologii.” Powyższa regulacja jest wysoce niedoprecyzowana i pozostawia szeroką perspektywę interpretacyjną. Niestety, powoduje to duży niepokój wśród lekarzy ginekologów, którzy nie poczuwają się do brania odpowiedzialności za to, czy w danym przypadku należało przeprowadzić zabieg ze względu na dobro pacjentki, a w innej świadczenie to stanowiłoby przestępstwo.

Jeśli chodzi o sposób przeprowadzenia procedury to:

  • Zależy on w głównej mierze od pilności wskazań, przeszłości położniczej pacjentki oraz wieku ciąży. Podzielono sposób przeprowadzenia zabiegu w zależności od trymestru, w którym znajduje się pacjentka.
  • Określono, że ze względu na ryzyko infekcji wewnątrzmacicznej oraz wpływ na stan psychiczny pacjentki, należy dążyć do zakończenia procedury w ciągu 72 godzin od rozpoczęcia.
  • Pacjentka powinna być poinformowana o planie zabiegu i leczenia oraz wyrazić pisemną zgodę na zabieg.

Warto jednak zwrócić uwagę, iż wytyczne nie odpowiadają na pytanie, w przypadku jakich stanów/chorób psychicznych lekarze powinni podjąć decyzję o powołaniu się na przesłankę zagrożenia dla życia lub zdrowia matki. Wobec powyższego, pozostawia to dalekie możliwości interpretacyjne, które z jednej strony pozwalają na elastyczne stosowanie przepisów, jednak – w naszej ocenie – zwiększają również ryzyko odpowiedzialności karnej w razie niesłusznego przeprowadzenia zabiegu aborcji ze wskazań medycznych.

A co Wy myślicie o nowych wytycznych?

W razie potrzeby pamiętajcie, że możecie się do nas zwrócić o poradę czy opinie w kwestii tych czy innych wytycznych. Najlepiej mailowo na adres kancelaria@prawniklekarza.pl

 

 

Artykuł przygotowany przy współpracy z pracownikiem Kancelarii Panem Łukaszem Kornickim 

 

FacebookLinkedInEmailPrint

Prawnik lekarza na TEDxUMED o mobbingu

MOBBING…
 
Temat, który wraca do nas niemal w każdym tygodniu jak bumerang.
Przychodzicie do nas, opowiadacie swoje historie, dzielicie się doświadczeniami.
Nie raz- pomimo, iż powinnyśmy być uodpornione na te opowieści – jeży się nam włos na głowie, jakie praktyki są stosowane przez mobberów.
Nie zaskakuje tylko ilość porad odnośnie mobbingu. Nie zaskakuje, ponieważ pracownicy ochrony zdrowia są uznani za grupę zawodową, w której poziom narażenia na mobbing należy do jednego z najwyższych❗️A Wy coraz częściej przeciwstawiacie się niedozwolonym praktykom. I słusznie…
Jakiś czas temu, zostałyśmy zaproszone do wzięcia udziału w TEDxUMED. Każda z nas miała swoje wystąpienie.
Pierwsze z nich dotyczyło właśnie zjawiska mobbingu. Zapraszamy Was dziś na krótki wykład w konwencji Tedexowej na ten temat.
 
A jakie są Wasze doświadczenia z mobbingiem?
Czy jest to codzienność ochrony zdrowia?

FacebookLinkedInEmailPrint

Nowe obowiązki podmiotów leczniczych dotyczące ochrony małoletnich

Dzisiejszy wpis pewnie zainteresuje głównie osoby wchodzące w skład organu zarządzającego placówką medyczną, do której uczęszczają albo w której przebywają lub mogą przebywać małoletni, i organizatorów działalności medycznej. Na te bowiem podmioty zostały nałożone nowe obowiązki prawne, które będą obowiązywały już za 2 dni bo 15 lutego. Tego bowiem dnia wchodzą w życie nowe przepisy dotyczące ochrony małoletnich.

Na organy zarządzające placówkami medycznymi nałożono obowiązek wprowadzenia standardów ochrony małoletnich. Standardy te mają uwzględniać w szczególności zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem placówki lub organizatora, a w szczególności zachowania niedozwolone wobec dzieci, sposoby dokumentowania incydentów lub zdarzeń zagrażających małoletnim. Ponadto, podmiot medyczny winie ustanowić procedury interwencyjne podejmowane w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego. Dotyczy to zdarzeń nie tylko w placówce, ale też np. w miejscu zamieszkania dziecka. Podmiot powinien upoważnić konkretne osoby do składania zawiadomień o popełnieniu przestępstwa przeciwko małoletniemu, zawiadamiania sądów opiekuńczych oraz wszczynania procedury ,,Niebieskiej Karty”. Personel placówki powinien zostać przez osobę upoważnioną przeszkolony w sposób odpowiedni jak wdrożyć, stosować i dokumentować zdarzenia, zgodnie z ustalonymi standardami oraz jak realizować zasady ustalania planu wsparcia małoletniego, po ujawnieniu krzywdzenia.

W sposób szczególny należy uregulować również opiekę i leczenie osób z niepełnosprawnościami. Ustawodawca nakłada na organy zarządzające obowiązek co najmniej raz na dwa lata dokonywać oceny standardów w celu zapewnienia ich dostosowania do aktualnych potrzeb oraz zgodności z obowiązującymi przepisami. 

Kolejny rodzaj obowiązków nałożonych przez ustawodawcę, m.in. na placówki medyczne, dotyczy ich roli pracodawcy. Jako pracodawca, organ zarządzający będzie zobowiązany do sprawdzenia przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności związanej z leczeniem i opieką, do uzyskania informacji czy dane tej osoby są zamieszczone w rejestrze sprawców przestępstw na tle seksualnym. Chodzi tu dokładnie o rejestr z dostępem ograniczonym lub rejestr osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15, wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. Pracodawca uzyskuje te dane w sposób ograniczony, nieodpłatnie i jest bezwzględnie zobowiązany do wykorzystywania tych danych tylko w celu prowadzonego procesu rekrutacji.

Ponadto, osoba ubiegająca się np. o stanowisko pediatry, będzie zobowiązana do przedstawienia informacji z krajowego rejestru karnego, w zakresie czy nie była karana za przestępstwa seksualne lub odpowiadające im czyny zabronione określone w kodeksie karnym. Co więcej, jeśli lekarz będzie narodowości innej niż polska, wówczas jest obowiązany dostarczyć pracodawcy informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa, uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej, związanej z kontaktami z dziećmi. Kandydat do pracy został również zobowiązany do złożenia pracodawcy oświadczenia o państwie lub państwach, w których zamieszkiwał w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa oraz jednocześnie przedłożyć pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z rejestrów karnych tych państw. Ustawa przewiduje również sposób działania, gdy dane państwo nie ma takiego rejestru. W takim przypadku należy opierać się na oświadczeniu kandydata o niekaralności, złożonym pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe oświadczenie.

Musicie wiedzieć, że ustawa wprowadza szereg przepisów karnych za niezastosowanie się do wyżej wymienionych regulacji. Dla przykładu, za niewprowadzenie standardów ochrony grozi kara grzywny, a za niedopełnienie obowiązków weryfikacji przed zatrudnieniem: kary aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1000 zł, nałożonych na osoby zobowiązane.

Zostało zatem niewiele czasu na dostosowanie do nowych przepisów.

 

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1304 z późn. zm.)

Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1606).

 

tekst powstał przy udziale Łukasza Kornickiego

FacebookLinkedInEmailPrint

KONTAKT

Kancelaria Adwokacko-Radcowska
"Podsiadły-Gęsikowska, Powierża" Sp. p.

ul. Filtrowa 61/3
02-056 Warszawa

+48 22 628 64 94
+48 600 322 901

kancelaria@prawniklekarza.pl

REGON: 369204260 NIP: 7010795766

AEKSANDRA POWIERŻA

+48 604 077 322
aleksandra.powierza@prawniklekarza.pl

KAROLINA PODSIADŁY-GĘSIKOWSKA

+48 735 922 156
karolina.podsiadly@prawniklekarza.pl