Kategoria: obowiązki lekarza Strona 1 z 4

KIEDY PODMIOT LECZNICZY TO MUST HAVE?

Prowadzisz praktykę lekarską i współpracujesz w tym zakresie z innym lekarzem?

To błąd.

W takiej sytuacji koniecznie załóż podmiot leczniczy.

Jest tylko jeden wyjątek, kiedy nie musisz tego robić.

Otóż nie musisz być podmiotem leczniczym tylko wtedy, gdy udzielasz świadczeń zdrowotnych samodzielnie na własną rzecz .

W pozostałych przypadkach, tj. gdy podejmujesz jakąkolwiek współpracę z innym lekarzem, a nawet pielęgniarką – powinieneś mieć podmiot leczniczy.

Nie ma znaczenia, czy ta współpraca jest bardzo okazjonalna (np. do gabinetu stomatologicznego przyjeżdża raz w miesiącu chirurg szczękowy i w ramach praktyki tego stomatologa udziela świadczeń zdrowotnych jego pacjentom), czy też stała.

Nie ma również znaczenia, jaką formę współpracy podejmiecie.

Czy to umowa o pracę, czy umowa cywilna – każda forma współpracy w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych pacjentom praktyk lekarskich czy pojedynczego lekarza z praktyką lekarską jest zabroniona.

Nie ma takiej możliwości.

Abstrahujemy w tym wpisie od grupowych praktyk lekarskich.

Jeśli zatem chcecie udzielać świadczeń zdrowotnych w większym gronie, podmiot leczniczy jest właściwą formą.

I nie, nie jest to skomplikowane. Nie przerażajcie się.

Podmiot leczniczy możesz założyć nawet w pojedynkę.

Tak, tak – prowadząc jednoosobową działalność możesz być podmiotem leczniczym i legalnie podejmować współpracę z innymi lekarzami.

Ostatnio robiłyśmy podsumowanie i okazało się, że spośród Klientów, którym pomagałyśmy założyć podmiot leczniczy najczęściej wybieraną formą była właśnie jednoosobowa działalność gospodarcza.

Opłata od wniosku o wpisu do RPWDL w tym roku wynosi 745 zł.

W kolejnych wpisach przybliżymy Wam warunki, jakie muszą zostać spełnione, aby ubiegać się o status podmiotu leczniczego.

Gdybyście potrzebowali już teraz reprezentacji w tym zakresie, zapraszamy Was do kontaktu z naszą Kancelarią pod mailem kancelaria@prawniklekarza.pl .

 

 

 

FacebookLinkedInEmailPrint

Nowe wytyczne Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w sprawie dopuszczalności przerywania ciąży.

 

 Jak zapewne słyszeliście w ostatnim czasie pojawiły się wytyczne Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w sprawie dopuszczalności przerywania ciąż. Opinie o tym dokumencie są różne i pojawiły się informacje o konieczności ich poprawy. Ni to jednak nastąpi, zobaczcie jak obecnie wyglądają wytyczne. 

Na wstępie należy przypomnieć, że wytyczne towarzystw lekarskich nie stanowią źródeł prawa powszechnie obowiązującego, jednak są traktowane jako źródło aktualnej wiedzy medycznej, na które powołują się lekarze przy podejmowaniu decyzji w sprawie leczenia pacjenta.

Dlatego opublikowany dokument jest istotny w kontekście wątpliwości i zagrożeń, przed którymi stają lekarze ginekolodzy wobec obowiązującego stanu prawnego dotyczącego terminacji ciąży.

W wytycznych zawarto historię prawodawstwa odnoszącego się do dopuszczalności aborcji z uwzględnieniem orzecznictwa sądów polskich, Trybunału Konstytucyjnego i TSUE. Wskazano również szereg aktów prawnych dopuszczających zastosowanie aborcji w razie wystąpienia określonych przesłanek.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym, lekarze stają przed kolizją dóbr życia i zdrowia pacjentki oraz jej dziecka, jednocześnie nie posiadając jasnych reguł, kiedy stosować aborcję ze wskazań medycznych i nie obawiać się podejmowania decyzji, które mogłyby nieść za sobą konsekwencje karne. Obawa przed postępowaniem sądowym powoduje realny efekt mrożący. W wytycznych wskazano, że w sytuacji kolizji dóbr, bezwzględne pierwszeństwo ma życie kobiety, jednak nie określono jednoznacznych przypadków wskazujących, kiedy lekarz może podjąć decyzję o terminacji ciąży. Przy podejmowaniu decyzji lekarze powinni kierować się aktualną sytuacją zdrowotną pacjentki oraz wpływem ciąży na zdrowie fizyczne i psychiczne oraz na dobro dziecka.

Wytyczne określają, że zabieg terminacji ciąży jest standardowym zabiegiem medycznym, zatem w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia ciężarnej pacjentki, procedurę tę można zrealizować w każdym szpitalu. Decyzja o terminacji ciąży powinna zostać podjęta po wyczerpaniu możliwości terapeutycznych. Jednak brak wskazania jednoznacznych przesłanek, może powodować niebezpieczeństwo zbytniego zwlekania, nierzadko powodującego tragiczne skutki.

Zgodnie z wytycznymi: ,,Wystąpienie okoliczności wskazujących, że ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, stwierdza lekarz posiadający tytuł specjalisty w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby kobiety ciężarnej”. W wyjątkowych przypadkach przewidziano również konieczność powołania konsylium lekarskiego.

,,W przypadku chorób infekcyjnych o piorunującym przebiegu, z uwagi na dobro ciężarnej, rekomendowane jest postępowanie w oparciu o ocenę sytuacji dokonaną w danej placówce, samodzielnie przez lekarza specjalistę położnictwa i ginekologii.” Powyższa regulacja jest wysoce niedoprecyzowana i pozostawia szeroką perspektywę interpretacyjną. Niestety, powoduje to duży niepokój wśród lekarzy ginekologów, którzy nie poczuwają się do brania odpowiedzialności za to, czy w danym przypadku należało przeprowadzić zabieg ze względu na dobro pacjentki, a w innej świadczenie to stanowiłoby przestępstwo.

Jeśli chodzi o sposób przeprowadzenia procedury to:

  • Zależy on w głównej mierze od pilności wskazań, przeszłości położniczej pacjentki oraz wieku ciąży. Podzielono sposób przeprowadzenia zabiegu w zależności od trymestru, w którym znajduje się pacjentka.
  • Określono, że ze względu na ryzyko infekcji wewnątrzmacicznej oraz wpływ na stan psychiczny pacjentki, należy dążyć do zakończenia procedury w ciągu 72 godzin od rozpoczęcia.
  • Pacjentka powinna być poinformowana o planie zabiegu i leczenia oraz wyrazić pisemną zgodę na zabieg.

Warto jednak zwrócić uwagę, iż wytyczne nie odpowiadają na pytanie, w przypadku jakich stanów/chorób psychicznych lekarze powinni podjąć decyzję o powołaniu się na przesłankę zagrożenia dla życia lub zdrowia matki. Wobec powyższego, pozostawia to dalekie możliwości interpretacyjne, które z jednej strony pozwalają na elastyczne stosowanie przepisów, jednak – w naszej ocenie – zwiększają również ryzyko odpowiedzialności karnej w razie niesłusznego przeprowadzenia zabiegu aborcji ze wskazań medycznych.

A co Wy myślicie o nowych wytycznych?

W razie potrzeby pamiętajcie, że możecie się do nas zwrócić o poradę czy opinie w kwestii tych czy innych wytycznych. Najlepiej mailowo na adres kancelaria@prawniklekarza.pl

 

 

Artykuł przygotowany przy współpracy z pracownikiem Kancelarii Panem Łukaszem Kornickim 

 

FacebookLinkedInEmailPrint

PIECZĄTKA LEKARSKA – co powinno się na niej znaleźć?

Nie raz, nie dwa zadawaliście nam pytania o pieczątkę lekarską. Zawsze odpowiadałyśmy Wam opierając się na Uchwale Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 15 września 2005 r. 

Ale uwaga! Mamy w tym zakresie zmiany, których konieczność motywowano blisko dwudziestoletnim okresem, który upłynął od wprowadzenia poprzedniej regulacji dotyczącej tego tematu oraz nowymi formami prowadzenia dokumentacji medycznej i przepisami określającymi wystawianie recept.

I tak, Uchwałą z dnia 26 stycznia 2024 r. w sprawie treści pieczątki lekarskiej lub nadruku wykonywanego w ramach systemu komputerowego, Naczelna Rada Lekarska przyjęła rozszerzony zakres informacji, które mogą znaleźć się na pieczątce lekarskiej lub nadruku w ramach systemu informatycznego.

NRL nie rozszerzyła treści niezbędnej na pieczątce. Nadal konieczne są informacje takie jak: imię i nazwisko, tytuł zawodowy „lekarz” albo „lekarz dentysta” z odpowiednimi skrótami: „lek.” albo „lek. dent.” i numer prawa wykonywania zawodu.

Wprowadzono jednak możliwość zamieszczenia na pieczątce lub ww. nadruku następujących danych:

  • posiadany tytuł i stopień naukowy;
  • posiadane specjalizacje i umiejętności zawodowe, zgodnie z brzmieniem określonym w dyplomie, zaświadczeniu lub certyfikacie;
  • nazwę uczelni i kierunku, na którym lekarz lub lekarz dentysta uzyskał dyplom;
  • numer telefonu wraz z prefiksem międzynarodowym;
  • adres miejsca zamieszkania;
  • adres poczty elektronicznej.

Co więcej, lekarz lub lekarz dentysta, będący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może zamieścić dane o wykształceniu uzyskanym w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej.

Chociaż Uchwała wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2024 r., termin na dostosowanie treści pieczątek i nadruków do wymogów uchwały został określony do dnia 31 grudnia 2024 r.

Jak Wam podobają się te zmiany?

FacebookLinkedInEmailPrint

Nowe obowiązki podmiotów leczniczych dotyczące ochrony małoletnich

Dzisiejszy wpis pewnie zainteresuje głównie osoby wchodzące w skład organu zarządzającego placówką medyczną, do której uczęszczają albo w której przebywają lub mogą przebywać małoletni, i organizatorów działalności medycznej. Na te bowiem podmioty zostały nałożone nowe obowiązki prawne, które będą obowiązywały już za 2 dni bo 15 lutego. Tego bowiem dnia wchodzą w życie nowe przepisy dotyczące ochrony małoletnich.

Na organy zarządzające placówkami medycznymi nałożono obowiązek wprowadzenia standardów ochrony małoletnich. Standardy te mają uwzględniać w szczególności zasady zapewniające bezpieczne relacje między małoletnim a personelem placówki lub organizatora, a w szczególności zachowania niedozwolone wobec dzieci, sposoby dokumentowania incydentów lub zdarzeń zagrażających małoletnim. Ponadto, podmiot medyczny winie ustanowić procedury interwencyjne podejmowane w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub posiadania informacji o krzywdzeniu małoletniego. Dotyczy to zdarzeń nie tylko w placówce, ale też np. w miejscu zamieszkania dziecka. Podmiot powinien upoważnić konkretne osoby do składania zawiadomień o popełnieniu przestępstwa przeciwko małoletniemu, zawiadamiania sądów opiekuńczych oraz wszczynania procedury ,,Niebieskiej Karty”. Personel placówki powinien zostać przez osobę upoważnioną przeszkolony w sposób odpowiedni jak wdrożyć, stosować i dokumentować zdarzenia, zgodnie z ustalonymi standardami oraz jak realizować zasady ustalania planu wsparcia małoletniego, po ujawnieniu krzywdzenia.

W sposób szczególny należy uregulować również opiekę i leczenie osób z niepełnosprawnościami. Ustawodawca nakłada na organy zarządzające obowiązek co najmniej raz na dwa lata dokonywać oceny standardów w celu zapewnienia ich dostosowania do aktualnych potrzeb oraz zgodności z obowiązującymi przepisami. 

Kolejny rodzaj obowiązków nałożonych przez ustawodawcę, m.in. na placówki medyczne, dotyczy ich roli pracodawcy. Jako pracodawca, organ zarządzający będzie zobowiązany do sprawdzenia przed nawiązaniem stosunku pracy lub przed dopuszczeniem osoby do działalności związanej z leczeniem i opieką, do uzyskania informacji czy dane tej osoby są zamieszczone w rejestrze sprawców przestępstw na tle seksualnym. Chodzi tu dokładnie o rejestr z dostępem ograniczonym lub rejestr osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15, wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze. Pracodawca uzyskuje te dane w sposób ograniczony, nieodpłatnie i jest bezwzględnie zobowiązany do wykorzystywania tych danych tylko w celu prowadzonego procesu rekrutacji.

Ponadto, osoba ubiegająca się np. o stanowisko pediatry, będzie zobowiązana do przedstawienia informacji z krajowego rejestru karnego, w zakresie czy nie była karana za przestępstwa seksualne lub odpowiadające im czyny zabronione określone w kodeksie karnym. Co więcej, jeśli lekarz będzie narodowości innej niż polska, wówczas jest obowiązany dostarczyć pracodawcy informację z rejestru karnego państwa obywatelstwa, uzyskiwaną do celów działalności zawodowej lub wolontariackiej, związanej z kontaktami z dziećmi. Kandydat do pracy został również zobowiązany do złożenia pracodawcy oświadczenia o państwie lub państwach, w których zamieszkiwał w ciągu ostatnich 20 lat, innych niż Rzeczpospolita Polska i państwo obywatelstwa oraz jednocześnie przedłożyć pracodawcy lub innemu organizatorowi informację z rejestrów karnych tych państw. Ustawa przewiduje również sposób działania, gdy dane państwo nie ma takiego rejestru. W takim przypadku należy opierać się na oświadczeniu kandydata o niekaralności, złożonym pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe oświadczenie.

Musicie wiedzieć, że ustawa wprowadza szereg przepisów karnych za niezastosowanie się do wyżej wymienionych regulacji. Dla przykładu, za niewprowadzenie standardów ochrony grozi kara grzywny, a za niedopełnienie obowiązków weryfikacji przed zatrudnieniem: kary aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1000 zł, nałożonych na osoby zobowiązane.

Zostało zatem niewiele czasu na dostosowanie do nowych przepisów.

 

Podstawa prawna:

Ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym (t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1304 z późn. zm.)

Ustawa z dnia 28 lipca 2023 r. o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1606).

 

tekst powstał przy udziale Łukasza Kornickiego

FacebookLinkedInEmailPrint

Strona 1 z 4

KONTAKT

Kancelaria Adwokacko-Radcowska
"Podsiadły-Gęsikowska, Powierża" Sp. p.

ul. Filtrowa 61/3
02-056 Warszawa

+48 22 628 64 94
+48 600 322 901

kancelaria@prawniklekarza.pl

REGON: 369204260 NIP: 7010795766

AEKSANDRA POWIERŻA

+48 604 077 322
aleksandra.powierza@prawniklekarza.pl

KAROLINA PODSIADŁY-GĘSIKOWSKA

+48 735 922 156
karolina.podsiadly@prawniklekarza.pl