Kategoria: odpowiedzialność Strona 1 z 9

Pułapki w umowach cywilnoprawnych – odpowiedzialność

Ostatnie tygodnie obfitują w dużą liczbę zapytań z prośbą o analizę umowy. Nic w tym dziwnego przełom roku to czas kiedy najczęściej zmieniają się warunki Waszej pracy.  W tym wpisie https://prawniklekarza.pl/𝐔𝐦𝐨𝐰𝐚-𝐨-𝐩𝐫𝐚𝐜𝐞̨-𝐜𝐳𝐲-𝐤/ odpowiadałyśmy na pytanie czy umowa o pracę czy cywilnoprawna jest korzystniejsza dla lekarza. Wiemy jednak, że większość z Was ma podpisane umowy cywilnoprawne. Umowy takie  z jednej strony oferują większą elastyczność niż tradycyjne umowy o pracę, umożliwiają korzystniejsze warunki finansowe i swobodniejsze kształtowanie zasad współpracy. Z drugiej jednak mogą wiązać się z ryzykiem zaakceptowania niekorzystnych postanowień umownych.

Dlatego w kilku kolejnych wpisać pod wspólnym tytułem „Pułapki w umowach-  Na co powinien zwrócić uwagę każdy lekarz”, zwrócimy Waszą uwagę, na istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa prawnego zapisy umów cywilnoprawnych. Analiza klauzul zawartych w takich umowach jest bowiem kluczowa, aby uniknąć niejasnych zapisów wpływających na zakres odpowiedzialności, wysokość kar umownych czy możliwość wypowiedzenia umowy.

Nasz cykl zaczniemy od odpowiedzialności lekarza za ewentualne szkody, które wyrządzi w związku z wykonywaniem świadczeń zdrowotnych. Co prawda przepisy ustawy o działalności leczniczej wykluczają możliwość przerzucenia pełnej odpowiedzialności z podmiotu leczniczego na lekarza czy wyłączenie dochodzenia roszczeń od podmiotu leczniczego. Jednak należy pamiętać, że nie ma żadnego zakazu, aby przerzucić  w umowie pełną odpowiedzialność finansową za szkodę, którą poniesie podmiot leczniczy w związku z roszczeniem pacjenta na lekarza.

Przyjrzyjmy się  więc klauzulom, które możecie spotkać w swoich umowach:

  • ,, Zleceniobiorca ponosi pełną odpowiedzialność wobec Zleceniodawcy oraz osób trzecich za wszelkie szkody powstałe w wyniku działań lub zaniechań Zleceniobiorcy, wynikających z obowiązków określonych niniejszą Umową.”

Ta klauzula przerzuca ciężar odpowiedzialności finansowej na lekarza (tutaj nazwanego zleceniobiorcą). Tego typu klauzula oznacza, że lekarz odpowiada zarówno wobec zleceniodawcy (np. podmiotu leczniczego), jak i osób trzecich (np. pacjentów) za wszelkie szkody wynikłe z jego działań lub zaniechań, niezależnie od ich charakteru. I nawet w sytuacji, gdyby pacjent zdecydował się na złożenie roszczeń przeciwko podmiotowi leczniczemu, wówczas powołując się na ten zapis podmiot leczniczy będzie żądał zwrotu całości wypłaconego świadczenia, nie odnosząc się faktycznie do zakresu odpowiedzialności.

  • ,,Odpowiedzialność wobec osób trzecich za wykonanie Umowy oraz rezultat czynności świadczonych przez Zleceniobiorcę na podstawie Umowy ponosi Zleceniobiorca. W przypadku konieczności zapłaty odszkodowania przez Zleceniodawcę osobom trzecim z tytułu niewykonania lub nienależytego wykonania Umowy przez Zleceniobiorcę, Zleceniobiorca zapłaci Zleceniodawcy odszkodowanie w tej samej wysokości.”

W powyższej klauzuli znajduje się bardzo niebezpieczne sformułowanie, gdyż  próbuje kształtować  Państwa jako umowę rezultatu. Świadczenia medyczne są na tyle nieprzewidywalne, że nigdy nie powinniśmy zobowiązywać się do spełnienia świadczenia z zapewnieniem rezultatu. Zazwyczaj umowy o świadczenia medyczne to umowy starannego działania co oznacza, że lekarz jest rozliczany z tego czy wykonywał świadczenie z należytą starannością, zgodnie z wiedzą medyczną. Wówczas nie jest on wprost odpowiedzialny za finalny rezultat swojego działania, który może zależeć od wielu zmiennych, ale za to w jaki sposób wykonywał świadczenie.

  • „Zleceniobiorca ponosi pełną i nieograniczoną odpowiedzialność za wszelkie szkody wyrządzone pacjentom w trakcie realizacji obowiązków wynikających z niniejszej umowy, w tym za błędy medyczne, niezależnie od okoliczności, w jakich doszło do ich powstania.”

Kolejna wyjątkowo niekorzystna dla lekarza klauzula. Nakłada bowiem na lekarza pełną i nieograniczoną odpowiedzialność za wszelkie szkody wyrządzone pacjentom, niezależnie od okoliczności, w jakich doszło do ich powstania. Oznacza to, że lekarz może zostać pociągnięty do odpowiedzialności nawet za sytuacje, na które nie miał wpływu, takie jak braki w wyposażeniu medycznym, błędy organizacyjne podmiotu leczniczego czy działania personelu pomocniczego, nad którym lekarz nie sprawuje bezpośredniego nadzoru. Tego rodzaju klauzula jest szczególnie ryzykowna, ponieważ brak ograniczenia odpowiedzialności do umyślnego działania lub rażącego niedbalstwa sprawia, że lekarz ponosi odpowiedzialność także za błędy wynikające z drobnych uchybień czy czynników niezależnych od niego.

Ponadto klauzula nie uwzględnia możliwości wyłączenia odpowiedzialności lekarza w sytuacjach, gdy szkoda wynika wyłącznie z działań lub zaniechań zleceniodawcy. W efekcie lekarz zostaje obarczony nadmiernym ciężarem finansowym i prawnym, co może być nieproporcjonalne do jego realnych możliwości kontrolowania wszystkich aspektów procesu leczenia.

  • „Zleceniobiorca zwolniony jest z odpowiedzialności za szkody powstałe z wyłącznej winy Zleceniodawcy.”

W tej klauzuli zawarto zwolnienie z odpowiedzialności lekarza za działania, które spowodował wyłącznie podmiot leczniczy- chodzi o działania personelu pomocniczego (pielęgniarki, asystentki stomatologiczne), braki w obowiązkowych środkach medycznych czy niedopełnienie procedur, za które lekarz nie ponosi winy, a wynikają one wyłącznie z winy podmiotu leczniczego. To korzystna dla Państwa klauzula, gdyż limituje odpowiedzialność za szkodę i wymaga ustalenia winy. 

Zaprezentowane przez nas w dzisiejszym wpisie klauzule  to tylko kilka przykładów z którymi możecie się spotkać w zakresie odpowiedzialności. Już przygotowujemy następne wpisy o zapisach w umowach cywilnoprawnych.

Jeśli jednak macie wątpliwości co do `Waszych umów zachęcamy was do ich skonsultowania. Lepiej zapobiegać ewentualnym konsekwencjom przygotowując dobrze umowę na etapie jej podpisywania.

 

FacebookLinkedInEmailPrint

Zmiany w Kodeksie Etyki Lekarskiej od 1 stycznia 2025 r. – co oznaczają dla lekarzy?

𝗭𝗺𝗶𝗮𝗻𝘆 𝘄 𝗞𝗼𝗱𝗲𝗸𝘀𝗶𝗲 𝗘𝘁𝘆𝗸𝗶 𝗟𝗲𝗸𝗮𝗿𝘀𝗸𝗶𝗲𝗷 𝗼𝗱 𝟭 𝘀𝘁𝘆𝗰𝘇𝗻𝗶𝗮 𝟮𝟬𝟮𝟱 𝗿. – 𝗰𝗼 𝗼𝘇𝗻𝗮𝗰𝘇𝗮𝗷𝗮̨ 𝗱𝗹𝗮 𝗹𝗲𝗸𝗮𝗿𝘇𝘆?

Witajmy w Nowym Roku i od razu zabieramy się za pracę.

Jak pewnie wszyscy wiecie z Nowym Rokiem weszły w życie tak długo oczekiwane zmiany w Kodeksie Etyki Lekarskiej. Będziemy sukcesywnie opisywać niektóre z nich dla Was. A już dziś o możliwości ”reklamowania się”.

Można powiedzieć, że KEL w nowym brzmieniu znosi dotychczasowy całkowity zakaz reklamy. Jest to przełomowy krok w kierunku dostosowania zasad wykonywania zawodu do współczesnych realiów rynkowych, ale także i oczekiwań pacjentów.

Co zmiany te oznaczają w praktyce, jakie szanse i wyzwania stoją przed lekarzami oraz jakie konsekwencje prawne może to za sobą pociągać? Zapraszamy do lektury.

𝑵𝒐𝒘𝒆 𝒎𝒐𝒛̇𝒍𝒊𝒘𝒐𝒔́𝒄𝒊 𝒅𝒍𝒂 𝒍𝒆𝒌𝒂𝒓𝒛𝒚

Dotychczas lekarze musieli stosować się do rygorystycznych zasad zakazujących reklamowania swoich usług medycznych. Co prawda KEL w wersji obowiązującej do 31.12.2024 r. nie wskazywał „wprost” na ten zakaz, niemniej wynikł on z art. 63 KEL. Lekarze nie mogli aktywnie promować swojej praktyki, co mogło prowadzić do problemów z pozyskiwaniem pacjentów, zwłaszcza w przypadku młodych lekarzy rozpoczynających karierę.

Obecnie kwestie tę reguluje art. 71 nowego KEL, który w ust. 1 określa, że lekarz formułuje swoją zawodową opinię na podstawie wyników własnej pracy. Lekarz będzie miał prawo posługiwania się̨ informacją o oferowanych usługach, pod warunkiem że będą one zgodne z zasadami etyki lekarskiej. W ust. 3 KEL precyzuje się, co należy rozumieć przez „informację o oferowanych usługach” . Jest nią każda forma przekazu mająca na celu upowszechnianie wizerunku lekarza lub usług związanych z wykonywaniem zawodu. 𝗔𝗹𝗲 𝗨𝗪𝗔𝗚𝗔!!! Musicie pamiętać, że lekarz będzie ponosił odpowiedzialność za informacje o oferowanych usługach publikowane przez osoby trzecie w jego imieniu lub na jego rzecz, co wynika wprost z ust. 4 omawianego artykułu. Niedopuszczalne będzie także wykorzystywanie autorytetu lekarza do promowania usług niezwiązanych z wykonywaniem zawodu. Choć żaden przepis kodeksu w nowej wersji wprost nie zakazuje lekarzom reklamowania towarów, należy pamiętać, że działania reklamowe lekarzy są ograniczane przepisami prawa, m.in. w obszarze leków czy wyrobów medycznych.

Warto w tym zakresie wspomnieć również o art. 73 KEL zgodnie z którym lekarzom nie wolno narzucać swych usług pacjentom lub pozyskiwać pacjentów w sposób niezgodny z zasadami etyki lekarskiej oraz lojalności wobec kolegów. Nie wolno również stosować metod nieuczciwej konkurencji, szczególnie w zakresie nierzetelnego informowania o oferowanych usługach, posiadanych kompetencjach czy kosztach leczenia.

Reasumując, nowe przepisy wprowadzają znaczące zmiany takie jak:

  • 𝗠𝗼𝘇̇𝗹𝗶𝘄𝗼𝘀́𝗰́ 𝗶𝗻𝗳𝗼𝗿𝗺𝗼𝘄𝗮𝗻𝗶𝗮 𝗼 𝘂𝘀ł𝘂𝗴𝗮𝗰𝗵 – lekarze będą mogli zamieszczać informacje o oferowanych usługach medycznych na swoich stronach internetowych, mediach społecznościowych oraz w innych kanałach komunikacji.
  • 𝗣𝗿𝗼𝗺𝗼𝗰𝗷𝗮 𝘇𝗴𝗼𝗱𝗻𝗮 𝘇 𝘇𝗮𝘀𝗮𝗱𝗮𝗺𝗶 𝗲𝘁𝘆𝗸𝗶 – choć reklama w sensie komercyjnym nadal pozostanie zakazana, nowelizacja KEL pozwala na prowadzenie działań informacyjnych, pod warunkiem że będą one zgodne z zasadami etyki zawodowej i nie będą wprowadzały pacjentów w błąd.
  • 𝗧𝗿𝗮𝗻𝘀𝗽𝗮𝗿𝗲𝗻𝘁𝗻𝗼𝘀́𝗰́ 𝗶 𝗿𝘇𝗲𝘁𝗲𝗹𝗻𝗼𝘀́𝗰́ – nowe przepisy kładą nacisk na przekazywanie informacji w sposób klarowny, uczciwy i zgodny z aktualnym stanem wiedzy medycznej.

W naszej ocenie zmiany te otwierają przed lekarzami nowe możliwości rozwoju zawodowego i budowania wiarygodności wśród pacjentów. Dzięki nim dla lekarze będą mieli zapewnioną:

-> 𝗪𝗶𝗲̨𝗸𝘀𝘇𝗮̨ 𝘄𝗶𝗱𝗼𝗰𝘇𝗻𝗼𝘀́𝗰́ 𝗻𝗮 𝗿𝘆𝗻𝗸𝘂 –będą mogli skuteczniej docierać do potencjalnych pacjentów, zwłaszcza w małych miejscowościach, gdzie wybór specjalistów jest ograniczony.

-> 𝗠𝗼𝘇̇𝗹𝗶𝘄𝗼𝘀́𝗰́ 𝗽𝗿𝗲𝘇𝗲𝗻𝘁𝗮𝗰𝗷𝗶 𝗸𝗼𝗺𝗽𝗲𝘁𝗲𝗻𝗰𝗷𝗶 – publikowanie informacji o posiadanych kwalifikacjach, odbytych szkoleniach czy stosowanych metodach leczenia pozwoli lekarzom na budowanie zaufania wśród pacjentów.

-> 𝗟𝗲𝗽𝘀𝘇𝗮 𝗸𝗼𝗺𝘂𝗻𝗶𝗸𝗮𝗰𝗷𝗮 𝘇 𝗽𝗮𝗰𝗷𝗲𝗻𝘁𝗮𝗺𝗶 – lekarze będą mogli łatwiej informować o godzinach przyjęć, dostępnych terminach czy nowych usługach w ofercie.

Wraz z nowymi możliwościami mogą pojawić się jednak nowe ryzyka, które powinniście uwzględnić planując swoje działania. Pamiętajcie więc o:

  • 𝗥𝘆𝘇𝘆𝗸𝘂 𝗻𝗮𝗱𝘂𝘇̇𝘆𝗰́ – granica między informowaniem a reklamą może być trudna do określenia. Ważne jest, aby przekazywać informacje zgodnie z zasadami etyki i unikać wszelkich form manipulacji.
  • 𝗣𝗼𝘁𝗲𝗻𝗰𝗷𝗮𝗹𝗻𝘆𝗰𝗵 𝘀𝗮𝗻𝗸𝗰𝗷𝗮𝗰𝗵 – naruszenie nowych przepisów, np. poprzez publikowanie wprowadzających w błąd informacji, może skutkować konsekwencjami dyscyplinarnymi.
  • 𝗞𝗼𝗻𝗶𝗲𝗰𝘇𝗻𝗼𝘀́𝗰𝗶 𝗲𝗱𝘂𝗸𝗮𝗰𝗷𝗶 – lekarze będą musieli zapoznać się z nowymi zasadami oraz nauczyć się, jak efektywnie prowadzić działania informacyjne zgodne z prawem.

Chociaż zakaz reklamy został zniesiony, kluczowe pozostaje przestrzeganie zasad etyki lekarskiej. Jeśli będziecie mieli wątpliwości zawsze możecie zwrócić się do nas z konkretnymi pytaniami w sprawie reklamowania swoich usług. Możemy wspólnie przygotować strategię komunikacji zgodnej z przepisami. Nowoczesna strona internetowa, obecność w mediach społecznościowych czy prowadzenie bloga tematycznego są to bowiem narzędzia, które mogą pomóc w budowaniu wiarygodności.𝙋𝙖𝙢𝙞𝙚̨𝙩𝙖𝙟𝙘𝙞𝙚, 𝙯̇𝙚 𝙬ł𝙖𝙨́𝙘𝙞𝙬𝙚 𝙥𝙧𝙯𝙮𝙜𝙤𝙩𝙤𝙬𝙖𝙣𝙞𝙚 𝙥𝙤𝙯𝙬𝙤𝙡𝙞 𝙒𝙖𝙢 𝙣𝙖 𝙨𝙠𝙪𝙩𝙚𝙘𝙯𝙣𝙚 𝙞 𝙗𝙚𝙯𝙥𝙞𝙚𝙘𝙯𝙣𝙚 – 𝙗𝙚𝙯 𝙣𝙖𝙧𝙖𝙯̇𝙚𝙣𝙞𝙖 𝙨𝙞𝙚̨ 𝙣𝙖𝙠𝙤𝙣𝙨𝙚𝙠𝙬𝙚𝙣𝙘𝙟𝙚 𝙙𝙮𝙨𝙘𝙮𝙥𝙡𝙞𝙣𝙖𝙧𝙣𝙚 – 𝙠𝙤𝙧𝙯𝙮𝙨𝙩𝙖𝙘́ 𝙯 𝙣𝙤𝙬𝙮𝙘𝙝 𝙢𝙤𝙯̇𝙡𝙞𝙬𝙤𝙨́𝙘𝙞, 𝙗𝙪𝙙𝙪𝙟𝙖̨𝙘 𝙟𝙚𝙙𝙣𝙤𝙘𝙯𝙚𝙨́𝙣𝙞𝙚 𝙯𝙖𝙪𝙛𝙖𝙣𝙞𝙚 𝙬𝙨́𝙧𝙤́𝙙 𝙥𝙖𝙘𝙟𝙚𝙣𝙩𝙤́𝙬.

 

FacebookLinkedInEmailPrint

USTAWA O NIEKTÓRYCH ZAWODACH MEDYCZNYCH – CD

 
W poprzednim poście informowałyśmy o wejściu w życie nowej Ustawy o niektórych zawodach medycznych. Dzisiaj skupimy się nad zadaniami zawodowymi, które uregulował ustawodawca oraz przyjrzymy się obowiązkowi ustawicznego kształcenia.
Ustawa reguluje, że zawód medyczny można wykonywać:
  • na podstawie umowy o pracę
  • w ramach stosunku służbowego,
  • na podstawie umowy cywilnoprawnej,
  • w ramach wolontariatu
– w zakładzie leczniczym jak również, poza tym zakładem,
  •  jako przedsiębiorca będący lub niebędący podmiotem leczniczym.

 

Osobie uprawnionej do wykonywania zawodu medycznego przysługuje prawo do posługiwania się tytułem odpowiadającym nazwie zawodu medycznego określonego w Ustawie.
 
Ważne! Tytuł ten podlega ochronie prawnej!
 
Co ciekawe, ustawodawca wskazał podobnie jak np. w Ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty, że zawód medyczny wykonuje się z należytą starannością, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej i umiejętnościami niezbędnymi do wykonywania tego zawodu, z poszanowaniem praw pacjenta i dbałością o jego bezpieczeństwo. Otwiera to nowy etap w relacjach pacjent- osoba wykonująca zawód medyczny. Ponieważ naruszenie praw pacjenta może stanowić podstawę odpowiedzialności cywilnej.
 
Osoba uprawniona do wykonywania zawodu medycznego ma względem pacjenta:
  • obowiązek przestrzegania praw pacjenta,
  • prawo do uzasadnionej odmowy wykonania świadczeń opieki zdrowotnej,
  • prawo wglądu do dokumentacji medycznej pacjenta w zakresie udzielanych świadczeń.

 

Rozdział 3 wskazanej Ustawy określa zakres czynności, które wykonuje pracownik medyczny. Dla każdego zawodu odpowiednio opisano zakres zadań.
I tak przykładowo zadania asystentki stomatologicznej określono, jako wykonywanie czynności zawodowych w zakresie asystowania lekarzowi dentyście i utrzymania gabinetu w gotowości do pracy.
W przypadku instruktora terapii uzależnień jest to wykonywanie czynności zawodowych pod nadzorem specjalisty psychoterapii uzależnień w zakresie wsparcia terapeutycznego udzielanego pacjentom wykazującym zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych lub uzależnionych behawioralnie oraz ich bliskich.
 
Za wykonanie określonego zawodu uważa się również prowadzenie zajęć na studiach umożliwiających uzyskanie wykształcenia niezbędnego do wykonywania danego zawodu medycznego lub w szkołach prowadzących kształcenie w danym zawodzie medycznym lub wykonywanie pracy na rzecz ustawicznego rozwoju zawodowego, prowadzenie badań naukowych, kierowanie pracą zawodową osób wykonujących dany zawód medyczny oraz zatrudnienie na stanowiskach administracyjnych, na których wykonuje się czynności związane z przygotowywaniem, organizowaniem lub nadzorem nad udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej.
 
Ustawodawca przewidział również prawo i obowiązek ustawicznego rozwoju zawodowego, w szczególności poprzez kształcenie podyplomowe lub doskonalenie zawodowego.
 
W ramach kształcenia podyplomowego wyróżniamy:
  • szkolenie specjalizacyjne,
  •  kurs kwalifikacyjny.
Szkolenie specjalizacyjne daje podstawę do przyznania tytułu specjalisty w danym zawodzie medycznym. Kwalifikacje konieczne do odbycia szkolenia oraz niezbędne procedury przewidziane są w Ustawie o uzyskiwaniu tytułu specjalisty w dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.
Kurs kwalifikacyjny ma na celu uzyskanie przez osobę wykonującą dany zawód medyczny dodatkowej wiedzy i umiejętności zawodowych niezbędnych do wykonywania określonych czynności zawodowych. Jako warunek przystąpienia do takiego kursu wymagany jest 3-letni staż pracy w danym zawodzie medycznym. Na zakończenie takiego kursu pracownik medyczny odbywa egzamin teoretyczny lub praktyczny sprawdzający zagadnienia objęte programem kursu.
Jako doskonalenie zawodowe ustawodawca wyróżnia:
  • kursy doskonalące
  •  samokształcenie.
Dla osób wykonujących zawody medyczne Ustawa przewiduje 5-letnie okresy rozliczeniowe ustawicznego kształcenia zawodowego. Osobie wykonującej zawód medyczny za udział w poszczególnych formach kształcenia podyplomowego lub doskonalenia zawodowego przysługują punkty edukacyjne. Okres edukacyjny rozpoczyna się z dniem 1 stycznia roku następującego po roku, w którym osoba wykonująca zawód medyczny uzyskała wpis do rejestru.
 
Ważne! Osobie wykonującej zawód medyczny podnoszącej kwalifikacje zawodowe w ramach ustawicznego rozwoju zawodowego przysługuje, na jej wniosek, urlop szkoleniowy w wymiarze do 6 dni roboczych rocznie, płatny według zasad obowiązujących przy obliczaniu wynagrodzenia za urlop wypoczynkowy.
 
Jeżeli potrzebowalibyście pomocy przy interpretacji nowych przepisów zapraszamy do kontaktu z Kancelarią pod mailem:  kancelaria@prawniklekarza.pl
 
 
Artykuł przygotowany przy współpracy z pracownikiem Kancelarii Panem Łukaszem Kornickim 
FacebookLinkedInEmailPrint

Nowe wytyczne Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w sprawie dopuszczalności przerywania ciąży.

 

 Jak zapewne słyszeliście w ostatnim czasie pojawiły się wytyczne Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników w sprawie dopuszczalności przerywania ciąż. Opinie o tym dokumencie są różne i pojawiły się informacje o konieczności ich poprawy. Ni to jednak nastąpi, zobaczcie jak obecnie wyglądają wytyczne. 

Na wstępie należy przypomnieć, że wytyczne towarzystw lekarskich nie stanowią źródeł prawa powszechnie obowiązującego, jednak są traktowane jako źródło aktualnej wiedzy medycznej, na które powołują się lekarze przy podejmowaniu decyzji w sprawie leczenia pacjenta.

Dlatego opublikowany dokument jest istotny w kontekście wątpliwości i zagrożeń, przed którymi stają lekarze ginekolodzy wobec obowiązującego stanu prawnego dotyczącego terminacji ciąży.

W wytycznych zawarto historię prawodawstwa odnoszącego się do dopuszczalności aborcji z uwzględnieniem orzecznictwa sądów polskich, Trybunału Konstytucyjnego i TSUE. Wskazano również szereg aktów prawnych dopuszczających zastosowanie aborcji w razie wystąpienia określonych przesłanek.

W aktualnie obowiązującym stanie prawnym, lekarze stają przed kolizją dóbr życia i zdrowia pacjentki oraz jej dziecka, jednocześnie nie posiadając jasnych reguł, kiedy stosować aborcję ze wskazań medycznych i nie obawiać się podejmowania decyzji, które mogłyby nieść za sobą konsekwencje karne. Obawa przed postępowaniem sądowym powoduje realny efekt mrożący. W wytycznych wskazano, że w sytuacji kolizji dóbr, bezwzględne pierwszeństwo ma życie kobiety, jednak nie określono jednoznacznych przypadków wskazujących, kiedy lekarz może podjąć decyzję o terminacji ciąży. Przy podejmowaniu decyzji lekarze powinni kierować się aktualną sytuacją zdrowotną pacjentki oraz wpływem ciąży na zdrowie fizyczne i psychiczne oraz na dobro dziecka.

Wytyczne określają, że zabieg terminacji ciąży jest standardowym zabiegiem medycznym, zatem w sytuacjach zagrożenia zdrowia lub życia ciężarnej pacjentki, procedurę tę można zrealizować w każdym szpitalu. Decyzja o terminacji ciąży powinna zostać podjęta po wyczerpaniu możliwości terapeutycznych. Jednak brak wskazania jednoznacznych przesłanek, może powodować niebezpieczeństwo zbytniego zwlekania, nierzadko powodującego tragiczne skutki.

Zgodnie z wytycznymi: ,,Wystąpienie okoliczności wskazujących, że ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej, stwierdza lekarz posiadający tytuł specjalisty w zakresie medycyny właściwej ze względu na rodzaj choroby kobiety ciężarnej”. W wyjątkowych przypadkach przewidziano również konieczność powołania konsylium lekarskiego.

,,W przypadku chorób infekcyjnych o piorunującym przebiegu, z uwagi na dobro ciężarnej, rekomendowane jest postępowanie w oparciu o ocenę sytuacji dokonaną w danej placówce, samodzielnie przez lekarza specjalistę położnictwa i ginekologii.” Powyższa regulacja jest wysoce niedoprecyzowana i pozostawia szeroką perspektywę interpretacyjną. Niestety, powoduje to duży niepokój wśród lekarzy ginekologów, którzy nie poczuwają się do brania odpowiedzialności za to, czy w danym przypadku należało przeprowadzić zabieg ze względu na dobro pacjentki, a w innej świadczenie to stanowiłoby przestępstwo.

Jeśli chodzi o sposób przeprowadzenia procedury to:

  • Zależy on w głównej mierze od pilności wskazań, przeszłości położniczej pacjentki oraz wieku ciąży. Podzielono sposób przeprowadzenia zabiegu w zależności od trymestru, w którym znajduje się pacjentka.
  • Określono, że ze względu na ryzyko infekcji wewnątrzmacicznej oraz wpływ na stan psychiczny pacjentki, należy dążyć do zakończenia procedury w ciągu 72 godzin od rozpoczęcia.
  • Pacjentka powinna być poinformowana o planie zabiegu i leczenia oraz wyrazić pisemną zgodę na zabieg.

Warto jednak zwrócić uwagę, iż wytyczne nie odpowiadają na pytanie, w przypadku jakich stanów/chorób psychicznych lekarze powinni podjąć decyzję o powołaniu się na przesłankę zagrożenia dla życia lub zdrowia matki. Wobec powyższego, pozostawia to dalekie możliwości interpretacyjne, które z jednej strony pozwalają na elastyczne stosowanie przepisów, jednak – w naszej ocenie – zwiększają również ryzyko odpowiedzialności karnej w razie niesłusznego przeprowadzenia zabiegu aborcji ze wskazań medycznych.

A co Wy myślicie o nowych wytycznych?

W razie potrzeby pamiętajcie, że możecie się do nas zwrócić o poradę czy opinie w kwestii tych czy innych wytycznych. Najlepiej mailowo na adres kancelaria@prawniklekarza.pl

 

 

Artykuł przygotowany przy współpracy z pracownikiem Kancelarii Panem Łukaszem Kornickim 

 

FacebookLinkedInEmailPrint

Strona 1 z 9

KONTAKT

Kancelaria Adwokacko-Radcowska
"Podsiadły-Gęsikowska, Powierża" Sp. p.

ul. Filtrowa 61/3
02-056 Warszawa

+48 22 628 64 94
+48 600 322 901

kancelaria@prawniklekarza.pl

REGON: 369204260 NIP: 7010795766

AEKSANDRA POWIERŻA

+48 604 077 322
aleksandra.powierza@prawniklekarza.pl

KAROLINA PODSIADŁY-GĘSIKOWSKA

+48 735 922 156
karolina.podsiadly@prawniklekarza.pl