Kategoria: prawa lekarza Strona 10 z 22

Czy pacjent może wyznaczyć granice upoważnienia?

Ustawa z 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta w art. 26, daje upoważnienie podmiotowi udzielającemu świadczeń zdrowotnych do udostępnienia dokumentacji medycznej nie tylko samemu pacjentowi i jego przedstawicielowi ustawowemu, ale również osobie upoważnionej przez pacjenta. Co więcej, upoważnienie to na podstawie art. 26 ust 2 ustawy daje również prawo wglądu do dokumentacji medycznej również po śmierci pacjenta.

Przepis ten nie precyzuje wprost ani formy upoważnienia ani jego zakresu. Tym samym rodzi się pytanie, czy możliwe jest udostępnienie dokumentacji jedynie w części. Wątpliwość ta może wynikać z brzmienia art. 40 ust. 3 Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty w zw. z ww. art. 26.

Art. 40 ust. 3 ustawy o zawodzie lekarza, dotyczącym ujawnienia tajemnicy lekarskiej, wskazuje wprost, że osoba bliska wyrażająca zgodę na ujawnienie tajemnicy lekarskiej może określić zakres jej ujawnienia.

Porównanie tych przepisów może sugerować, że upoważnienie udzielane na podstawie art. 26 ust. 2 nie może być ograniczane.

Co na ten temat mówi orzecznictwo?

W doktrynie nie budzi wątpliwości, że zarówno upoważnienie do dostępu do dokumentacji medycznej w trakcie życia pacjenta, jak i na wypadek śmierci pacjenta, może dotyczyć całej dokumentacji lub tylko jej części.

Należy bowiem pamiętać, że dostęp do dokumentacji medycznej jest prawem pacjenta. Powyższe znajduje potwierdzenie, m.in. w wyroku z dnia 2 marca 2015 r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. akt VII SA/Wa 1369/14), który stanowi, że:

„Dostęp do dokumentacji medycznej jest prawem pacjenta. W jego imieniu prawo to może wykonywać w szczególności osoba upoważniona. Osoba upoważniona działa w imieniu pacjenta, a jej wyznaczenie nie stanowi przeszkody do dalszego, bezpośredniego korzystania z omawianego prawa przez samego pacjenta. Prawo osób upoważnionych do dokumentacji medycznej jest więc prawem pochodnym od prawa przysługującemu pacjentowi. Realizacja tego prawa może zatem być kontynuowana po śmierci pacjenta. Nie wygasa ono z chwilą śmierci pacjenta”.

Ponieważ to pacjent jest dysponentem informacji o swoim stanie zdrowia, może on upoważnić nie tylko określoną osobę, ale i wskazać zakres tego upoważnienia. Tak orzekł Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 17 września 20123 r. (sygn. akt II OSK 1539/13 ) wskazując, że:

„Pacjent może obecnie sporządzić oświadczenie o zgodzie na udostępnienie dokumentacji zarówno w ramach, jak i poza dokumentacją medyczną i tylko od jego woli zależało będzie jaką treść i jaki zakres upoważnienia obejmie to oświadczenie”.

Co więcej, pacjent może wskazać czasowy zakres upoważnienia. Uprawnienie to jest więc wyrazem autonomii pacjenta.

Co prawda, udzielenie częściowego upoważnienia może stwarzać pewne trudności po stronie placówki medycznej, która zmuszona będzie do analizy dokumentacji pod kątem tego, które informacje mogą być ujawnione. Niemniej, należy pamiętać, iż nie można w przypadku częściowego upoważnienia działać wbrew woli pacjenta i udostępnić pełną dokumentację.

Osoba ubezwłasnowolniona częściowo a dostęp do jej dokumentacji medycznej

Karolina Podsiadły

28 maja 2021

Komentarz

Coraz częściej dostrzegamy w społeczeństwie wiele sytuacji, w których dochodzi do ustanowienia kuratora dla ludzi starszych ubezwłasnowolnionych częściowo. Czy kurator jest podmiotem uprawnionym do uzyskiwania informacji o stanie zdrowia osoby ubezwłasnowolnionej?

Kim jest dorosła osoba ubezwłasnowolniona częściowo?

Art. 16 § 1. Kodeksu cywilnego mówi, że osobą ubezwłasnowolnioną nazywamy osobę, której stan zdrowia psychicznego z reguły uniemożliwia zdolność kierowania swoim postępowaniem. To skutkuje koniecznością pomocy w prowadzeniu jej spraw.

Dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo sąd opiekuńczy ustanawia kuratelę, o czym stanowi art. 16 § 2 tejże ustawy.

W jakiej sytuacji ustanawiany jest kurator?

Celem kurateli jest udzielanie pomocy osobie ubezwłasnowolnionej do prowadzenia jej spraw. Warto pamiętać, że skutkiem ubezwłasnowolnienia częściowego jest ograniczona zdolność do czynności prawnych.

Ograniczona zdolność do czynności prawnych osoby ubezwłasnowolnionej oznacza, że:

Osoba ta nie może sama wykonywać pewnego rodzaju czynności prawnych (np. sporządzić testamentu);
Osoba ta jest objęta kontrolą przy dokonywaniu pewnych czynności prawnych. Czyli potrzebuje zgody swojego przedstawiciela ustawowego. Dla szczególnie ważnych czynności prawnych, których nie może dokonać jej przedstawiciel ustawowy, konieczne jest także zezwolenie sądu;
Osoba ta może jednak dokonywać samodzielnie określonych czynności prawnych.

Warto w tym miejscu podkreślić, że można wyróżnić dwa rodzaje kurateli – co jest zgodne z art. 181 § 1 Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego.

Pierwszym rodzajem jest sytuacja, gdy sąd powierzył kuratorowi reprezentację kuranda i zarząd jego majątkiem.

Natomiast o drugim rodzaju mówimy wtedy, gdy sąd w postanowieniu nie przyznał kuratorowi powyższych uprawnień.

Zazwyczaj ten drugi rodzaj kurateli jest bardziej powszechny dla osoby ubezwłasnowolnionej częściowo. W tym przypadku kurator może jedynie udzielać zgody na dokonane przez kuranda czynności prawne lub je zatwierdzać.

W jakich sprawach kurator może pomagać kurandowi?

Kurator świadczy pomoc przy czynnościach faktycznych kuranda i sprawuje pieczę nad jego osobą, w obu rodzajach kurateli. Najczęściej kurator wspiera kuranda przy dokonywaniu czynności prawnych w zakresie posiadanej przez niego zdolności do czynności prawnych.

Dotyczy to drobnych, bieżących czynności życia codziennego, jak np. zakupy. Obejmuje także różne czynności faktyczne, np. organizowanie wizyty u lekarza, uprzedzanie przed wyzyskiem, jak również zwracanie uwagi na ryzyko planowanych czynności. Dokonuje subiektywnej, rzetelnej oceny stanu zdrowia kuranda, tak aby w razie potrzeby wystąpić o zmianę ubezwłasnowolnienia na całkowite albo o jego uchylenie. Gdy dojdzie do sytuacji nadużywania alkoholu przez kuranda, to kurator niezwłocznie zawiadomi gminną komisję rozwiązywania problemów alkoholowych.

Czy kurator jest przedstawicielem ustawowym kuranda?

W doktrynie nie jest to takie oczywiste. Należy również podkreślić, że nie oznacza to, iż kurator może domagać się informacji o stanie zdrowia swojego kuranda lub wglądu do jego dokumentacji medycznej.

Zgodnie z Ustawą o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta, prawo do informacji o stanie zdrowia pacjenta, jak również do dokumentacji medycznej, posiada przedstawiciel ustawowy pacjenta.

Niektórzy uzależniają uzyskanie statusu przedstawiciela ustawowego od zakresu obowiązków kuratora wskazanych przez sąd. Uważają zatem, że w sytuacji, gdy sąd upoważnił kuratora do bycia reprezentantem kuranda, to jest on przedstawicielem ustawowym. Natomiast, gdy sąd tego nie zrobił – kurator nie jest przedstawicielem ustawowym.

Inni twierdzą, że kurator zawsze jest przedstawicielem ustawowym, ale z ograniczonymi uprawnieniami (tzw. pasywny przedstawiciel ustawowy).

Nie ma jednak wątpliwości, gdy sąd nadał kuratorowi uprawnienia do reprezentowania kuranda, ponieważ wtedy może uzyskiwać informacje odnośnie stanu zdrowia pacjenta. Ponadto posiada prawo do wglądu w dokumentację medyczną, tak jak przedstawiciel ustawowy.

Podsumowanie

W związku z powyższym, aby udostępnić informacje o stanie zdrowia osoby starszej, musisz wiedzieć jakiego rodzaju kuratelę sprawuje kurator.

Możesz traktować kuratora jako przedstawiciela ustawowego takiej osoby. Jednak w tej sytuacji musiałoby zostać uwzględnione to w postanowieniu sądu, że kurator może reprezentować i zarządzać majątkiem pacjenta.

W przypadku, gdy kurator nie posiada prawa do reprezentowania i zarządzania majątkiem pacjenta, nie można określić go jako przedstawiciela ustawowego. Jest to dość powszechne zjawisko.

Analiza przypadku #7

Aleksandra Powierża

14 maja 2021

Komentarz

Stan faktyczny

Pani A. zgłosiła się do placówki stomatologicznej w X. w dniu 30.12.2013 r. celem leczenia protetycznego. Lekarzem prowadzącym był lek. dent. Z. Podczas pierwszej wizyty przeprowadzono diagnostykę, instruktaż higieny oraz pobrano wyciski. Dnia 06.02.2014 r. dokonano rejestracji zwarcia oraz doboru koloru zębów.

Podczas kolejnej wizyty, w dniu 17.02.2014 r., oddano gotowe protezy do użytkowania oraz założono wypełnienie do zębów 11, 14, 32, 35. Z twierdzeń Pani A. wynika, iż 2 tygodnie po użytkowaniu protez doszło do pogorszenia stanu jamy ustnej.

W kwietniu 2014 r. Pani A. zgłosiła się do innej placówki. Tam stwierdzono, m.in. agresywne zapalenie przyzębia, przetokę ropną w okolicy zębów 21, 22, rozchwianie zębów 21, 22 oraz zanik kości wyrostka zębodołowego wokół nich. Po przeprowadzeniu leczenia przyzębia, Pani A. wykonała nowe uzupełnienie protetyczne, które użytkuje do chwili obecnej.

Pani A. zarzuciła dr Z, iż prowadzone leczenie było nieprofesjonalne, nieprawidłowe, naraziło Ją na długotrwałe cierpienie oraz spowodowało usunięcie 5 zębów.

Pani A. wniosła do dr. Z. o wypłatę zadośćuczynienia w wysokości 20.000,00 zł oraz zwrot kosztów poniesionych na leczenie u dr Z. w wysokości 2.500,00 zł.

Po otrzymaniu wezwania do zapłaty dr Z. poinformował o powyższym swojego Ubezpieczyciela odpowiedzialności cywilnej.

Stanowisko Ubezpieczyciela

Ubezpieczyciel w celu ustalenia, czy postępowanie medyczne było prawidłowe, a także zgodne z aktualną wiedzą i przeprowadzone z należytą starannością, zasięgnął opinii lekarza specjalisty z zakresu protetyki stomatologicznej.

Lekarz-orzecznik stwierdził, że z całokształtu przebiegu leczenia wynika, iż pośpiech w leczeniu wynikał z chwilowego pobytu Pani A. w Polsce. Jednak okres ponad 2 tygodni jest okresem wystarczającym do przeprowadzenia niezbędnych badań diagnostycznych, wpisania ich do dokumentacji oraz opracowania planu leczenia. Leczenie powinno być zaplanowane w oparciu o badanie kliniczne, a także badania uzupełniające. Ubezpieczony Lekarz twierdził, iż wykonał badania RTG zębów powodujących dolegliwości, jednakże brak było stosownych wpisów w dokumentacji medycznej.

Zdaniem Opiniującej brak badań diagnostycznych nie miał wpływu na zastosowane leczenie, którego celem była poprawa estetyki. Przetoka ropna w okolicy zębów 21, 22 nie wynikała bezpośrednio z przeprowadzonego leczenia protetycznego oraz braku wizyt kontrolnych, ale była wynikiem powikłań po wcześniejszym leczeniu zachowawczym zębów.

Okres od 17.02.2014 r. do kwietnia 2014 r., kiedy to Pani A. ponownie rozpoczęła leczenie protetyczne, był zbyt krótki, aby w tym czasie mogło dojść do utraty 5 zębów z powodu nieprawidłowo wykonanych protez osiadających.

Natomiast nieprzeprowadzenie leczenia stanu zapalnego przyzębia brzeżnego przed leczeniem protetycznym mogło spowodować zaostrzenie istniejącego stanu zapalnego przyzębia. Zatem brak właściwego postępowania przedprotetycznego oraz brak opieki w okresie adaptacji do protez uniemożliwił Pani A. korzystanie z uzupełnień protetycznych.

Czy postępowanie lekarza było prawidłowe?

Postępowanie ubezpieczonego Lekarza nie było prawidłowe, jednak zdaniem lekarza-orzecznika utrudniona adaptacja do protez wynikała z wyjazdu Pani A. za granicę i braku wizyt kontrolnych, co praktycznie uniemożliwiło korzystanie z protez.

W ocenie Opiniującej, Pani A. mogła przyczynić się do szkody, gdyż nigdy nie zgłosiła się na jakąkolwiek wizytę kontrolną – w rezultacie doszło do urazowego oddziaływania uzupełnień na podłoże protetyczne.

W rezultacie, w chwili zgłoszenia się w kwietniu 2014 r. do innej placówki w Polsce, stwierdzono stan zapalny w okolicy zębów 21, 22 z czynną przetoką oraz zanikiem kości w okolicy tych zębów, a także agresywnym zapalaniem przyzębia.

Według lekarza orzecznika, gdyby Pani A. przebywała w Polsce, miałaby możliwość zgłoszenia się na wizyty kontrolne, a wynik leczenia mógłby być pozytywny.

Podsumowanie

Lekarz-orzecznik wskazała na zaniedbania po stronie lek. dent. Z., niemniej podkreśliła, że Pani A również się ich dopuściła.

Odnośnie szkody i jej zakresu, orzecznik wyjaśniła, iż Pani A. nie poniosła trwałego uszczerbku na zdrowiu, a cierpienia fizyczne i psychiczne nie były duże.

W tym stanie rzeczy, biorąc pod uwagę całokształt okoliczności, brak trwałego uszczerbku na zdrowiu, niewielki dyskomfort i dolegliwości Ubezpieczyciel przyznał na rzecz Pani A. zadośćuczynienie w wysokości 1.000,00 zł.

Oddalono odszkodowanie związane z kosztami leczenia u dr Z. Ubezpieczyciel wyjaśnił, iż koszty te nie korzystają z ochrony ubezpieczeniowej w ramach zawartej przedmiotowej polisy. Były bowiem ściśle związane z usługą świadczeń leczniczych i nie były jej następstwem. Nie stanowiły zatem konsekwencji udzielania świadczeń zdrowotnych, a tylko szkody powstałe w następstwie udzielania świadczeń zdrowotnych korzystają z ochrony ubezpieczeniowej.

SKIEROWANIE DO PRACY PRZY ZWALCZANIU EPIDEMII cz. II

Aleksandra Powierża

23 kwietnia 2021

Komentarz

Obiecałyśmy Wam kolejną część informacji związanych ze skierowaniem do pracy przy zwalczaniu epidemii.

Z częścią pierwszą, w której opisałyśmy:

1. kto może wydać decyzję,

2. co decyzja powinna zawierać,

3. w jaki sposób jest doręczana,

4. w jakim terminie musicie stawić się w nowym miejscu pracy,

5. co zrobić gdy jest się chorym,

6. kto może a kto nie powinien zostać skierowany

– możecie zapoznać się tutaj:

https://prawniklekarza.pl/skierowanie-do-pracy-przy…/

Część druga – skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii

Okres skierowania

Pamiętaj, że decyzja o skierowaniu do pracy niosącej ryzyko zakażenia nie może być wydana bezterminowo. Maksymalny czas skierowania do pracy na podstawie jednej decyzji to okres nie dłuższy niż trzy miesiące. W decyzji wskazuje się „okres od – do”. Jeżeli nie jest to oznaczone, to decyzję również należy zaskarżyć do Ministra Zdrowia za pośrednictwem wojewody.

Co w sytuacji, gdy jesteś już pracownikiem?

Otóż, wiedz, że przysługuje Ci urlop bezpłatny u dotychczasowego pracodawcy. W okresie tym dotychczasowy pracodawca nie może wypowiedzieć umowy ani jej rozwiązać. Pamiętaj, że decyzję nie przekazuje wojewoda automatycznie do Twojego dotychczasowego miejsca pracy, dlatego musisz zawiadomić o tym fakcie pracodawcę.

Jaką umowę zawierasz z nowym podmiotem?

Podmiot leczniczy, w którym będziesz wykonywał pracę, ma obowiązek natychmiast nawiązać z Tobą stosunek pracy. To znaczy musi zawrzeć umowę o pracę na okres wskazany w decyzji.

Wiemy, że istnieją podmioty, które proponują lekarzom podpisywanie umów cywilnoprawnych zamiast umów o pracę. Taki proceder jest sprzeczny. Zarówno z decyzją administracyjną, która została wydana, a także z Ustawą o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi. Niemniej wiemy, że takie sytuacje się zdarzają i obie strony się na to godzą.

Prawo do wcześniejszego zapoznania się z warunkami umowy

Pamiętaj, że masz prawo do wcześniejszego zapoznania się z proponowanymi warunkami pracy, które są zawarte w umowie.

Odmowa przedstawienia umowy o pracę, przed jej podpisaniem, w celu zapoznania się z warunkami, na jakich umowa miałaby być zawarta stanowi naruszenie art. 11 Kodeksu pracy. Artykuł ten reguluje zasadę wolności nawiązania stosunku pracy, którą nazywamy również zasadą wolności pracy. Zasada ta odnosi się nie tylko do samego faktu powstania tego stosunku, ale także do ukształtowania jego treści w chwili nawiązywania.

Dlaczego o tym piszemy?

Otóż zdarza się, że nowy pracodawca nie daje Wam wyboru. Wówczas nakazuje podpisywać umowy bez możliwości wcześniejszego zapoznania się, np. z warunkami wynagradzania, które okazują się niekorzystane. Czujecie, że jesteście postawieni przed faktem dokonanym i podpisujecie takie niekorzystne umowy bez wcześniejszej refleksji.

Wynagrodzenie

Wydawać by się mogło, że skoro kwestia ta jest wprost określona w Ustawie, to nie powinno być z nią kłopotu. Okazuje się jednak, że i w tym zakresie borykacie się z problemami.

Przytoczmy przepis:

Zgodnie z art. 47 ust. 10 ww. Ustawy, osobie skierowanej do pracy na podstawie decyzji, przysługuje wynagrodzenie zasadnicze w wysokości nie niższej niż 200% przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym zakładzie, jeżeli w zakładzie wskazanym nie ma takiego stanowiska. Wynagrodzenie nie może być niższe niż wynagrodzenie, które osoba skierowana do pracy przy zwalczaniu epidemii otrzymała w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym wydana została decyzja o skierowaniu jej do pracy przy zwalczaniu epidemii.

Podsumowując, powinniście otrzymać wynagrodzenie w wysokości takiej, jakie przysługuje na danym stanowisku w podmiocie leczniczym x 2.

Uwaga!

Mamy sygnały, że jesteście celowo zatrudniani na stanowiskach z najniższym wynagrodzeniem, jakie istnieje w danym podmiocie. Często pomimo tego, że istnieją stanowiska wyższe, które zajmują osoby o podobnym do Waszego doświadczenia czy kwalifikacjach.

Czyli, np. jesteście rezydentami na 4 roku a zostajecie zatrudniani na stanowisku, na którym zazwyczaj zatrudniane są osoby po stażu nierobiące specjalizacji.

Wiedz, że istnieje coś takiego, jak RÓWNE TRAKTOWANIE W ZATRUDNIENIU. Jest to jedna z podstawowych zasad stosunku pracy. W związku z decyzją wojewody macie być pracownikami w rozumieniu Kodeksu pracy. Dlatego też przysługują Wam wszystkie uprawnienia, jakie przewiduje Kodeks pracy.

W myśl art. 18 (3)a § 1 Kodeksu pracy „Pracownicy powinni być równo traktowani w zakresie nawiązania i rozwiązania stosunku pracy, warunków zatrudnienia…”

Nakaz równego traktowania pracowników odnosi się do wszystkich etapów stosunku pracy, w tym również do nawiązywania stosunku pracy.

Ustawodawca w art. 18 (3) c Kp przewidział, że:

§ 1. Pracownicy mają prawo do jednakowego wynagrodzenia za jednakową pracę lub za pracę o jednakowej wartości.

§ 2. Wynagrodzenie, o którym mowa w § 1, obejmuje wszystkie składniki wynagrodzenia, bez względu na ich nazwę i charakter, a także inne świadczenia związane z pracą, przyznawane pracownikom w formie pieniężnej lub w innej formie niż pieniężna.

§ 3. Pracami o jednakowej wartości są prace, których wykonywanie wymaga od pracowników porównywalnych kwalifikacji zawodowych, potwierdzonych dokumentami przewidzianymi w odrębnych przepisach lub praktyką i doświadczeniem zawodowym, a także porównywalnej odpowiedzialności i wysiłku.

ZATEM WASZ „NOWY PRACODAWCA” WINIEN WAM PRZYDZIELIĆ TAKIE SAMO STANOWISKO, JAKIE MAJĄ OSOBY, KTÓRE WYKONUJĄ PRACĘ TAKĄ SAMĄ JAK WASZA.

Jeśli natomiast zaproponowane wynagrodzenie, u nowego pracodawcy jest niższe niż wynagrodzenie, które otrzymaliście w miesiącu poprzedzającym skierowanie, wówczas winniście otrzymać tyle, ile zarobiliście wcześniej.

Uwaga!

Wynagrodzenie, które bierze się pod uwagę do wyliczenia wynagrodzenia u nowego pracodawcy, należy rozumieć szeroko. Będzie to również Wasz dochód za dyżury, godziny nadliczbowe i inne dodatki o charakterze stałym, które otrzymaliście w miesiącu poprzedzającym skierowanie do nowej pracy.

Co jeszcze powinniście otrzymać?

Tzw. zwrot kosztów utrzymania w związku ze skierowaniem do zwalczania epidemii.

Zgodnie z art. 47 ust. 11 osobie skierowanej do pracy na podstawie decyzji, przysługuje zwrot kosztów przejazdu, zakwaterowania i wyżywienia. Odbywa się to na zasadach określonych w przepisach o ustalaniu oraz wysokości należności przysługującej pracownikom państwowych jednostek z tytułu podróży służbowych na obszarze kraju. Zwrot kosztów z tytułu zakwaterowania lub wyżywienia nie przysługuje w przypadku zapewnienia w miejscu wykonywania pracy bezpłatnego zakwaterowania lub wyżywienia.

Co jeśli nie powinieneś zostać powołany?

Jeżeli decyzja zostanie wydana wadliwie, a zatem wobec osoby, która z mocy prawa winna być wyłączona spod nakazu pracy przy zwalczaniu epidemii, należy złożyć odwołanie wraz z wnioskiem o wstrzymanie natychmiastowej wykonalności decyzji. Termin na złożenie odwołania wskazany jest w decyzji.

W odwołaniu należy powołać się na jedną lub więcej wskazanych okoliczności, która sprzeciwia się skierowaniu do pracy, np. na fakt posiadania dzieci w określonym wieku lub chorobę przewlekłą. Trzeba również dołączyć kopię dokumentu, który poświadcza istnienie danej okoliczności, np. skrócony odpis aktu urodzenia dziecka, jak również orzeczenie lekarskie o chorobie przewlekłej.

Co do zasady, odwołanie winno być złożone w formie pisemnej. Natomiast można je wysłać mailem, gdy zostanie opatrzone podpisem elektronicznym lub podpisem potwierdzonym profilem zaufanym ePUAP.

W treści odwołania można wyrazić zgodę na doręczanie pism, w tym odpowiedzi na odwołanie, na adres poczty elektronicznej. Trzeba wskazać swój adres poczty elektronicznej.

Pamiętaj, o czym pisałyśmy we wcześniejszym poście. Zgodnie z art. 47 ust. 6 Ustawy wniesienie środka odwoławczego nie wstrzymuje wykonania decyzji.

Dlatego też w naszej ocenie, przy jednoczesnym złożeniu odwołania od wadliwie wydanej decyzji, należy skontaktować się ze wskazanym w decyzji podmiotem (np. szpitalem). Następnie poinformować go o tym, iż złożone zostało odwołanie wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji.

Powyższe powinno pozwolić na uniknięcie zarzutu, że nie stawiłeś się w nowym miejscu pracy bez uzasadnionej przyczyny. Warto skontaktować się poprzez drogę telefoniczną. Zapewne będzie to prostsza i szybsza droga. Warto jednak przekazać także taką informację drogą mailową, aby posiadać ewentualne dowody. W sytuacji, gdy bez uprzedniego poinformowania lekarz nie stawi się w wyznaczonym miejscu i czasie, to kierownik podmiotu leczniczego, jak również jednostki organizacyjnej, informuje wojewodę o braku stawiennictwa do pracy przy zwalczaniu epidemii. Wojewoda na podstawie tych informacji może podjąć decyzję o nałożeniu kary administracyjnej.

[Podczas trzeciej fali epidemii, a zatem kolejnej fali wydawania decyzji, nie miałyśmy spraw o to, że zostały nałożone kary. Ale to jest tylko nasze doświadczenie i spostrzeżenie].

Jaka kara grozi za niewykonanie decyzji?

W przypadku niestawienia się do pracy wojewoda może nałożyć karę administracyjną od 5.000 zł do 30.000 zł. Decyzja o nałożeniu kary musi być wydana na piśmie.

Przedmiotowa kara jest nakładana pod rygorem natychmiastowej wykonalności. Wiedz, że wojewoda może ją nałożyć jeszcze przed rozpatrzeniem Twojego odwołania się od decyzji.

Decyzję o nałożeniu kary, również należy wówczas zaskarżyć odwołaniem. Od takiej decyzji należy odwołać się, wnosząc o wstrzymanie jej wykonalności.

Pozdrawiamy Was serdecznie!

Kategoria: prawa lekarza Strona 10 z 22

Czy upoważnienie przez pacjenta do dokumentacji medycznej może dotyczyć tylko jej części?

Czy pacjent może wyznaczyć granice upoważnienia?

Co na ten temat mówi orzecznictwo?

Osoba ubezwłasnowolniona częściowo a dostęp do jej dokumentacji medycznej

Kim jest dorosła osoba ubezwłasnowolniona częściowo?

W jakiej sytuacji ustanawiany jest kurator?

W jakich sprawach kurator może pomagać kurandowi?

Czy kurator jest przedstawicielem ustawowym kuranda?

Podsumowanie

Analiza przypadku #7

Stan faktyczny

Stanowisko Ubezpieczyciela

Czy postępowanie lekarza było prawidłowe?

Podsumowanie

SKIEROWANIE DO PRACY PRZY ZWALCZANIU EPIDEMII cz. II

Część druga – skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii

Okres skierowania

Co w sytuacji, gdy jesteś już pracownikiem?

Prawo do wcześniejszego zapoznania się z warunkami umowy

Dlaczego o tym piszemy?

Podsumowując, powinniście otrzymać wynagrodzenie w wysokości takiej, jakie przysługuje na danym stanowisku w podmiocie leczniczym x 2.

Uwaga!

Mamy sygnały, że jesteście celowo zatrudniani na stanowiskach z najniższym wynagrodzeniem, jakie istnieje w danym podmiocie. Często pomimo tego, że istnieją stanowiska wyższe, które zajmują osoby o podobnym do Waszego doświadczenia czy kwalifikacjach.

Wiedz, że istnieje coś takiego, jak RÓWNE TRAKTOWANIE W ZATRUDNIENIU. Jest to jedna z podstawowych zasad stosunku pracy. W związku z decyzją wojewody macie być pracownikami w rozumieniu Kodeksu pracy. Dlatego też przysługują Wam wszystkie uprawnienia, jakie przewiduje Kodeks pracy.

Ustawodawca w art. 18 (3) c Kp przewidział, że:

ZATEM WASZ „NOWY PRACODAWCA” WINIEN WAM PRZYDZIELIĆ TAKIE SAMO STANOWISKO, JAKIE MAJĄ OSOBY, KTÓRE WYKONUJĄ PRACĘ TAKĄ SAMĄ JAK WASZA.

Co jeśli nie powinieneś zostać powołany?

Dlatego też w naszej ocenie, przy jednoczesnym złożeniu odwołania od wadliwie wydanej decyzji, należy skontaktować się ze wskazanym w decyzji podmiotem (np. szpitalem). Następnie poinformować go o tym, iż złożone zostało odwołanie wraz z wnioskiem o wstrzymanie wykonania decyzji.

Jaka kara grozi za niewykonanie decyzji?

Przedmiotowa kara jest nakładana pod rygorem natychmiastowej wykonalności. Wiedz, że wojewoda może ją nałożyć jeszcze przed rozpatrzeniem Twojego odwołania się od decyzji.

PRAWNIK LEKARZA NA FACEBOOKU

ZNAJDŹ NAS NA INSTAGRAMIE

prawniklekarza

Zapisz się na nasz newsletter!

Dziękujemy!

TAGI GŁÓWNE

HISTORIA

Polityka prywatności

NOTA PRAWNA

REGULAMIN SKLEPU

Kancelaria Prawa Medycznego

Kancelaria prawa medycznego

Jakie tematy poruszamy na naszym blogu?