W jednym z poprzednich wpisów podjęliśmy próbę zdefiniowania pojęcia błędu medycznego. Dziś opowiemy z jakimi rodzajami błędów najczęściej się spotykamy.

**Błąd diagnostyczny**

Jak sama nazwa wskazuje jest to błąd polegający na nieprawidłowej ocenie stanu pacjenta pomimo prawidłowego wyniku badania diagnostycznego na skutek obiektywnie sprzecznego z zasadami obowiązującymi w medycynie postępowania lekarza.

Niewłaściwe rozpoznanie polega na błędnym stwierdzeniu, że pacjent jest zdrowy bądź prawidłowym stwierdzeniu, iż pacjent choruje, jednakże w innym zakresie niż lekarz ocenia.

W związku z niewłaściwą diagnozą stosowana jest nieodpowiednia terapia leczenia, przez co zmniejszają się szanse chorego na wyleczenie. Przykładami błędów diagnostycznych jest przeprowadzenia porodu siłami natury w sytuacji gdy konieczne jest cesarskie cięcie czy nierozpoznanie ataku astmy oskrzelowej.

**Błąd terapeutyczny**

Ściśle związanym z błędem diagnostycznym jest błąd terapeutyczny. Może on mieć charakter samodzielny, kiedy występuje pomimo prawidłowo postawionej diagnozy, jak również może być kontynuacją błędu diagnostycznego. Występuje on w sytuacji, gdy została wybrana obiektywnie niewłaściwa z punktu widzenia wiedzy medycznej metoda leczenia np. chory otrzymuje leki, które nie są skuteczne lub kierowany jest na zabieg, którego wykonanie nie jest konieczne. O zawinieniu lekarza może zdecydować nie tylko zarzucenie mu braku wystarczającej wiedzy i umiejętności praktycznych, odpowiadających aprobowanemu wzorcowi należytej staranności, ale także niezręczność i nieuwaga przy przeprowadzanym zabiegu.

**Błąd techniczny**

Ten rodzaj błędu najczęściej jest związany z wykonaniem wszelkich zabiegów operacyjnych. Zdarza się również podczas standardowych badań czy zabiegów. Błędy te występują wówczas, gdy na skutek niewłaściwego postępowania osoby uczestniczącej w przeprowadzeniu procedury medycznej, dochodzi do uszczerbku na zdrowiu lub śmierci pacjenta. Najbardziej znamiennymi przykładami błędu technicznego jest: podanie pacjentowi krwi niezgodnej grupowo czy

pozostawienia ciała obcego w organizmie pacjenta.

**Błąd informacyjny**

Zgodnie z art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 2 listopada 2005 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. Nr 226, poz. 1493 z poźn. zm.) lekarz ma obowiązek udzielać pacjentowi lub jego ustawowemu przedstawicielowi przystępnej informacji o jego stanie zdrowia, rozpoznaniu, proponowanych oraz możliwych metodach diagnostycznych, leczniczych, dających się przewidzieć następstwach ich zastosowania albo zaniechania, wynikach leczenia oraz rokowaniu. Jeśli lekarz tych obowiązków nie dopełni wówczas mamy do czynienia z błędem informacyjnym. W zakresie błędu informacyjnego Sąd Najwyższy wypowiedział się w z dnia 18 stycznia 2013 r. (sygn. akt IV CSK 431/12) wskazując, iż naruszenie obowiązku przewidzianego w art. 31 ust. 1 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty nie rodzi automatycznie po stronie poszkodowanego roszczenia o zadośćuczynienie. Jednakże w razie powstania szkody, w związku z naruszeniem tego przepisu, poszkodowany może żądać zadośćuczynienia na podstawie właściwych norm kodeksu cywilnego.

**Błąd organizacyjny**

Błąd ten nie może być nazwany błędem lekarskim w ścisłym znaczeniu, ale stanowić będzie błąd medyczny w szerszym znaczeniu tj. obejmujący naruszenie powszechnie obowiązujących zasad ostrożności. Dotyczy on osób kierujących jednostkami medycznymi – zarówno szpitalami jak i gabinetami prywatnymi. Błąd ten spowodowany jest podjęciem nieprawidłowej decyzji przez osoby kierujące placówką i dotyczy wszelkich zaniedbań logistycznych, braku dostępu do diagnostyki czy właściwego sprzętu. Klasycznymi przykładami błędów organizacyjnych są zakażenie wewnątrzszpitalne, zaginięcie karty obserwacyjnej pacjentki, niewłaściwie prowadzona dokumentacja medyczna.

FacebookLinkedInEmailPrint