Kancelaria Prawa Medycznego

Strona 16 z 52

Zainspirowane pytaniem zadanym naszej Kancelarii w ramach programu Prawnik dla Lekarza zorganizowanym przez OIL Warszawa przybliżymy Wam jakże archaiczne przepisy dotyczące stwierdzania zgonu.

Przepisy w zakresie stwierdzania zgonu, obowiązują od lat 50-60tych, nie są przystosowane do aktualnej rzeczywistości oraz sytuacji społeczno-gospodarczej (posługują się m.in. takimi pojęciami jak np. „rada narodowa” czy „Milicja Obywatelska”). Wymagają szybkiej zmiany, o co postulowała m. in. Naczelna Izba Lekarska, ta zmiana była planowana na ubiegły rok, niestety pandemia pokrzyżowała plany nowelizacyjne.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 43 Ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. 1997 Nr 28, poz. 152 t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 790):

Lekarz może stwierdzić zgon na podstawie osobiście wykonanych badań i ustaleń.

W uzasadnionych przypadkach lekarz, z wyłączeniem lekarza dentysty, może uzależnić wystawienie karty zgonu od przeprowadzenia sekcji zwłok.

Lekarz, z wyłączeniem lekarza dentysty, może wystawić kartę zgonu na podstawie dokumentacji badania pośmiertnego przeprowadzonego przez innego lekarza lub inną uprawnioną osobę, a także na podstawie dokumentacji stwierdzenia trwałego nieodwracalnego ustania czynności mózgu (śmierci mózgu) lub nieodwracalnego zatrzymania krążenia poprzedzającego pobranie narządów, o których mowa w art. 43a.

Wyjaśnić należy, iż ustawa wskazując na „innego lekarza lub inną uprawnioną do wystawienia karty zgonu osobę” posiłkuje się regulacjami z §3 Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 3 sierpnia 1961 r. w sprawie stwierdzenia zgonu i jego przyczyny (Dz.U.1961.39.202 z dnia 1961.08.19), który stanowi:

W przypadku gdy nie ma lekarza zobowiązanego do wystawienia karty zgonu w myśl §2 ust. 1 bądź lekarz taki zamieszkuje w odległości większej niż 4 km od miejsca, w którym znajdują się zwłoki, albo z powodu choroby lub z innych uzasadnionych przyczyn nie może dokonać oględzin zwłok w ciągu 12 godzin od chwili wezwania, kartę zgonu wystawia:

1) lekarz, który stwierdził zgon będąc wezwany do nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania,

2) lekarz lub starszy felczer albo felczer zatrudniony w przychodni bądź ośrodku zdrowia lub jego placówce terenowej (wiejski, felczerski punkt zdrowia) i sprawujący opiekę zdrowotną nad rejonem, w którym znajdują się zwłoki,

3) położna wiejska, jeżeli nastąpił na terenie gromady zgon pozostającego pod jej opieką noworodka przed upływem 7 dni życia, a najbliższa przychodnia lub ośrodek zdrowia jest oddalony o więcej niż 4 km”.

Na mocy Ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. 1959 Nr 11, poz. 62 t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1947), zgon i jego przyczyna powinny być ustalone przez lekarza, leczącego chorego w ostatniej chorobie.

W razie niemożności dopełnienia ww. przepisu stwierdzenie zgonu i jego przyczyny powinno nastąpić w drodze oględzin, dokonywanych przez lekarza lub w razie jego braku przez inną osobę, powołaną do tej czynności przez właściwego starostę. Lekarz ma obowiązek następnie wypełnić kartę zgonu.

Przepisy przewidują, że zgon i jego przyczyna powinna być ustalona przez lekarza leczącego zmarłego w ostatniej chorobie. Rozporządzenie w sprawie stwierdzania zgonu precyzuje, że obowiązek ten obciąża lekarza, który jako ostatni w okresie 30 dni przed dniem zgonu udzielał choremu świadczeń zdrowotnych.

Przepisy nie określają jednak kwalifikacji lekarza obowiązanego do wystawiania karty zgonu.

Może zatem być to lekarz każdej specjalności, który udzielał świadczeń opieki zdrowotnej jako ostatni w okresie 30 dni poprzedzających zgon. Zatem, w zależności od sytuacji, kartę zgonu co do zasady obowiązany jest wystawić:

1) lekarz podstawowej opieki zdrowotnej – jeżeli jest ostatnim lekarzem, który w ciągu 30 dni przed śmiercią pacjenta udzielał mu świadczeń zdrowotnych;

2) lekarz oddziału szpitalnego – jeśli śmierć nastąpiła w szpitalu;

3) lekarz zespołu ratownictwa medycznego – jeśli zespół ratownictwa medycznego został wezwany do nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania i w trakcie udzielania pomocy nastąpiła śmierć danej osoby;

4) każdy inny lekarz – jeżeli jest ostatnim lekarzem, który w ciągu 30 dni przed śmiercią udzielał pacjentowi świadczeń zdrowotnych.

Natomiast, w sytuacji, w której lekarz wymieniony powyżej nie może wystawić karty zgonu:

1) z powodu choroby lub z innych uzasadnionych przyczyn nie może dokonać oględzin zwłok w ciągu 12 godzin, od chwili wezwania (taką uzasadnioną przyczyną może być np. stan po spożyciu alkoholu, przebywanie pod wpływem silnych lub silnie działających leków, wyjazd na urlop itp.),

2) ponieważ zamieszkuje w odległości większej niż 4 km od miejsca, w którym znajduje się cało zmarłej osoby,

3) gdyż żaden lekarz nie udzielał zmarłemu świadczeń zdrowotnych w ciągu 30 dni przed nastąpieniem zgonu,

obowiązanym do jej wystawienia, po dokonaniu oględzin zwłok jest:

1) lekarz zatrudniony w przychodni, bądź ośrodku zdrowia lub jego placówce terenowej i sprawujący opiekę zdrowotną nad rejonem, w którym znajduje się cało zmarłej osoby – warto dodać, że obecnie brak jest rejonizacji przychodni, w związku z czym trudno jest określić, z której przychodni lekarz powinien wystawić kartę zgonu, zwłaszcza, gdy w danym „rejonie” znajduje się więcej niż jedna przychodnia;

2) lekarz, który stwierdził śmierć, będąc wezwany do nieszczęśliwego wypadku lub nagłego zachorowania.

Informacyjnie wskazać należy na procedowanie przepisów dotyczących funkcji koronera.

Obecnie obowiązujące przepisy prawa nie przewidują takiej instytucji – nie licząc szczególnych uregulowań wprowadzonych na czas epidemii, dotyczących koronerów mających stwierdzać zgony w wyniku zakażenia Sars-CoV-2 – zgodnie z art. 7g ust. 1 i 2 Ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz.U. z 2020 r. poz. 374 t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 2095).

Mając powyższe na uwadze, w naszej ocenie, przepisy nie wskazują, iż możliwe jest stwierdzanie zgonu wyłącznie przez lekarzy, którzy świadczą usługi w ramach publicznej ochrony zdrowia, zatem możliwe jest „komercyjnie” stwierdzanie zgonu.

ZASADY WYPISYWANIA RECEPT DLA UKRAIŃCÓW

Karolina Podsiadły

17 marca 2022

Komentarz

Nasz wpis dotyczący wypisywania recept dla osób o statusie uchodźcy cieszył się wśród Was dużym zainteresowaniem – LINK do wpisu.

Niemniej w międzyczasie- zgodnie z zapowiedziami – rząd wprowadził nowe przepisy, które pozwalają na udzielanie świadczeń zdrowotnych – w tym wypisywaniem recept – osobom, które nie muszą mieć statusu uchodźcy.

Dziś przygotowałyśmy dla Was zasady wypisywania recept dla Ukraińców. Zatem prawo do refundowanych recept i wyrobów medycznych w oparciu o przepisy specustawy posiadają:

obywatele Ukrainy, którzy bezpośrednio przekroczyli granicę polsko-ukraińską,
nieposiadający obywatelstwa ukraińskiego małżonkowie obywateli Ukrainy, którzy bezpośrednio przekroczyli granicę polsko-ukraińską,
obywatele Ukrainy z Kartą Polaka (nie musieli przekroczyć bezpośrednio granicy Polski z Ukrainą),
członkowie najbliższej rodziny obywatela Ukrainy z Kartą Polaka,

– którzy wjechali do Polski od 24 lutego 2022 roku.

Dokumenty na podstawie, których potwierdza się prawo do świadczeń oraz tożsamość osoby uprawnionej na mocy specustawy to:

paszport obywatela Ukrainy ze stemplem Straży Granicznej RP,
zaświadczenie wydane przez Straż Graniczną RP,
dowód osobisty,
prawo jazdy,
akt małżeństwa,
akt urodzenia,
inny dokument poświadczający status ukraińskiego obywatelstwa, przekroczenie granicy, miejsce przekroczenia granicy; status małżonka obywatela Ukrainy, pokrewieństwo w przypadku najbliższej rodziny obywatela Ukrainy z Kartą Polaka.

Natomiast po wejściu w życie specustawy (od 12 marca 2022 roku) tożsamość osoby uprawnionej dodatkowo weryfikuje się na podstawie:

specjalnego numeru PESEL nadawanego obywatelom Ukrainy,
e-dokumentu (osoby pełnoletnie, które zarejestrują się w gminie i zostanie nadany im numer PESEL oraz założą profil zaufany, mogą aktywować e-dokument poświadczający status osoby uprawnionej),
wydruku potwierdzającego utworzenie profilu zaufanego osoby uprawnionej (zawiera: imię i nazwisko, numer PESEL).

Aby zaordynować lek przez wypisanie recepty należy zweryfikować uprawnienie pacjenta i odnotować to uprawnienie w dokumentacji medycznej.

Zasady wystawiania recept są tożsame do zasad dla obywateli UE z prawem do świadczeń z zastrzeżeniem identyfikatora, który przyjmie wartość zależną od dokumentu, którym osoba uprawniona z mocy specustawy będzie się legitymowała.

Recepta refundowana dla dziecka nieposiadającego dokumentu tożsamości może być wystawiona w przypadku, gdy możliwe jest wskazanie opiekuna, który spełnia warunki dot. rodzajów dokumentów potwierdzających tożsamość.

WAŻNE! Recepta wystawiona dla osoby uprawnionej na podstawie specustawy musi zawierać kod IN.

Osoba uprawniona z mocy specustawy, która nie ma nadanego specjalnego numeru PESEL, której receptę elektroniczną wystawia osoba uprawniona w Polsce, powinna otrzymać wydruk informacyjny z naniesionym kluczem dostępu dodatkowo przedstawionym w postaci kodu kreskowego, który pozwoli osobie realizującej receptę na odczytanie recepty z elektronicznej platformy SIM (P1).

Realizacja recept wystawionych z kodem IN dla osób uprawnionych z mocy specustawy odbywa się analogicznie, jak w przypadku obywateli UE z prawem do świadczeń, z zastrzeżeniem braku obowiązku posiadania karty EKUZ lub poświadczenia NFZ.

Nie ma potrzeby kopiowania/skanowania dokumentu potwierdzającego uprawnienia.

Mamy nadzieję, że zasady wypisywania recept dla Ukraińców są teraz dla Was jasne. Pozdrawiamy!

CZY PRZY UDZIELANIU ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH UKRAIŃCOM POWINIEN OBECNY BYĆ TŁUMACZ❓

Karolina Podsiadły

16 marca 2022

Komentarz

W temacie udzielania Ukraińcom świadczeń zdrowotnych w obecności tłumacza jest wiele głosów i podzielonych zdań:

– „Ja słyszałam, że musi być tłumacz przysięgły.”

– „Ja, uważam, że jesteśmy w Polsce a językiem urzędowym w naszym kraju jest język polski.”

– „Nie jestem w stanie udzielić pomocy medycznej Ukraińcowi, bo nie rozumiem, co pacjent do mnie mówi.”

Jak wiecie, zgodnie z prawem polskim osoby, które uciekły przed wojną w Ukrainie, co do zasady mogą korzystać ze świadczeń zdrowotnych na tych samych zasadach, co obywatel polski. TUTAJ możecie zapoznać się wpisem na ten temat.

Zacznijmy od tego, że tak jak w przypadku każdego pacjenta, należy przestrzegać jego praw wynikających z Ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Jeśli prześledzicie przepisy ww. aktu nie dostrzeżecie żadnego, który mówi o tym, w jakim języku należy porozumiewać się z pacjentem. Nie ma też takiego przepisu, który narzucałby dany język do komunikacji.

Analiza choćby tylko kilku wybranych przepisów wskazuje na to, iż nie jest możliwe udzielenie świadczenia zdrowotnego bez wzajemnego zrozumienia się lekarza z pacjentem.

Otóż:

✅ Pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom aktualnej wiedzy medycznej (art. 6 ust. 1)

✅ Pacjent ma prawo do wyrażenia zgody na udzielenie określonych świadczeń zdrowotnych lub odmowy takiej zgody, po uzyskaniu informacji w zakresie określonym w art. 9.(art 16)

✅ Pacjent ma prawo do informacji o swoim stanie zdrowia (art. 9) – jako lekarz zobowiązany jesteś do przekazania zrozumiałej dla konkretnego pacjenta, informacji o postawionej diagnozie, proponowanych metodach leczenia, wynikach leczenia oraz rokowaniu.

✅ Lekarz ma również obowiązek wykonywać zawód, zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi mu metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób, zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością (art. 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty).

Zestawienie choćby tych kilku przepisów wskazuje, iż nie jest możliwe sprostanie im, jeśli pacjent i lekarz nie będą się rozumieli.

Pomimo największych chęci udzielenia świadczenia zdrowotnego może ono – w sytuacji bariery językowej – przynieść więcej szkody niż pożytku❗️

Prosty przykład: lekarz uważa, że potrzebne jest wdrożenie antybiotyku – niemniej bez podstawowego wywiadu nie będzie wiedział, czy pacjent jest uczulony na jakiś składnik leku, który chciałby mu przepisać.

Czy można uznać zatem, że w każdym podmiocie wykonującym działalność leczniczą obowiązkowo powinien znaleźć się lekarz znający język ukraiński lub tłumacz❓

Przepisy nie precyzują kwestii postępowania lekarza w przypadku braku możliwości porozumienia się z pacjentem, który jest obcokrajowcem.

W naszej ocenie tłumacz na pewno powinien znaleźć się (choć nie ma takiego obowiązku), w podmiotach, które udzielają świadczeń zdrowotnych gwarantowanych – czyli w ramach NFZ.

Skoro nowa specustawa zapewnia, że Ukraińcy mają prawo do świadczeń zdrowotnych w Polsce na zasadach przysługujących osobom ubezpieczonym – uznać należy, że publiczne podmioty medyczne winny zadbać o właściwą komunikację z pacjentem – a tym samym zapewnić osoby, które władają językiem ukraińskim.

Wiedzcie, że jeśli będziecie korzystali z pomocy tłumacza, pacjent winien wyrazić na jego obecność zgodę❗️

Odnośnie placówek prywatnych – jeśli zdecydujecie się na udzielanie świadczeń zdrowotnych Ukraińcom wówczas również powinniście zadbać o właściwą komunikacje z pacjentem.

Pamiętajcie, że w placówkach prywatnych macie też prawo nie podjąć leczenia pacjenta.

Wyjątkiem jest sytuacja, gdy zwłoka w udzieleniu pomocy mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia (art. 30 Ustawy o wykonywaniu zawodu lekarza i lekarza dentysty).

Jeśli nie znacie języka ukraińskiego warto rozważyć kwestie podjęcia leczenia takich pacjentów biorąc pod uwagę fakt, że brak wzajemnego zrozumienia się może spowodować, iż świadczenie zdrowotne nie będzie udzielone z należytą starannością.

Ponadto, w sytuacji podjęcia się leczenia i wystąpienia błędu medycznego powstałego na skutek braku porozumienia się, odpowiedzialność będzie, co do zasady, spoczywała na Was.

Zgodnie z art. 38 ustawy o wykonywaniu zawodu lekarza i lekarza dentysty:

Lekarz może nie podjąć lub odstąpić od leczenia pacjenta, o ile nie zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 30, z zastrzeżeniem ust. 3.

W przypadku odstąpienia od leczenia, lekarz ma obowiązek dostatecznie wcześnie uprzedzić o tym pacjenta lub jego przedstawiciela ustawowego bądź opiekuna faktycznego i wskazać realne możliwości uzyskania tego świadczenia u innego lekarza lub w podmiocie leczniczym.

Jeżeli lekarz wykonuje swój zawód na podstawie stosunku pracy lub w ramach służby, może nie podjąć lub odstąpić od leczenia, jeżeli istnieją poważne ku temu powody, po uzyskaniu zgody swojego przełożonego.

W przypadku odstąpienia od leczenia lekarz ma obowiązek uzasadnić i odnotować ten fakt w dokumentacji medycznej.

Doskonale wiemy, że większość z Was chce pomóc nowym pacjentom z Ukrainy.

Rozumiemy i popieramy to w pełni. Niemniej jako „Prawnik Lekarza” informujemy Was o przepisach – oddzielając nasze prywatne zapatrywania.

NOWE PRZEPISY – pomoc obywatelom Ukrainy

Aleksandra Powierża

14 marca 2022

Komentarz

W sobotę weszła w życie ustawa o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (Dz.U. 2022 r. poz. 583) – tzw. „specustawa”. Po stosunkowo „szybkiej” ścieżce legislacyjnej, doczekaliśmy się szczególnych regulacji prawnych, które w obecnej sytuacji są niezbędne.

Jednocześnie informujemy, iż specustawa długo nie pozostanie w takim „kształcie”, jak Wam ją dziś przedstawimy. Politycy zaznaczali, iż w związku z bardzo dynamiczną sytuacją zmiany specustawy, tj. nowelizacje poszczególnych artykułów, będą nieuniknione.

Ustawa mimo, iż weszła w życie 12 marca 2022 r., to działa z tzw. „mocą wsteczną”, czyli od 24 lutego 2022 r. (z dwoma wyjątkami). Określa ona szczególne zasady zalegalizowania pobytu:

obywateli Ukrainy, którzy przybyli do Polski, bezpośrednio z Ukrainy w związku z działaniami wojennymi prowadzonymi na terytorium tego państwa,
obywateli Ukrainy posiadających Kartę Polaka, którzy wraz z najbliższą rodziną z powodu tych działań przybyli do Polski,
małżonków obywateli Ukrainy, nieposiadających ukraińskiego obywatelstwa, jeśli przybyli do Polski bezpośrednio z Ukrainy w związku z działaniami wojennymi.

Informacje ogólne:

Pobyt uważa się za legalny w okresie 18 miesięcy, licząc od dnia 24 lutego 2022 r. Jeśli ustawa nie ulegnie nowelizacji, to za koniec legalnego pobytu na dzień dzisiejszy przyjmujemy termin nie wcześniejszy niż 24 sierpnia 2023 r.

Rejestracja legalnego pobytu obywatela Ukrainy następuje na jego wniosek przez Komendanta Głównej Straży Granicznej, który to prowadzi rejestr obywateli Ukrainy w systemie teleinformatycznym. Na złożenie wniosku obywatel Ukrainy ma 60 dni od dnia wjazdu do Polski.

Ważne! Wyjazd obywatela Ukrainy z Polski na okres powyżej 1 miesiąca pozbawia go uprawnienia legalnego pobytu na terenie Polski.

Warto wspomnieć także o zwolnieniu podatkowym, które ustanowione zostało w art. 74 specustawy:

Zwalnia się od podatku dochodowego pomoc humanitarną otrzymaną w okresie od dnia 24 lutego 2022 r. do dnia 31 grudnia 2022 r. przez podatników będących obywatelami Ukrainy, którzy w tym okresie przybyli z terytorium Ukrainy, na skutek toczących się na tym terytorium działań wojennych, na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”

Jest to na tyle istotne, iż wiąże się z bezproblemowym udzielaniem świadczeń medycznych przez podmioty prywatne. Wynika z tego, że udzielanie świadczeń pro bono traktowane będzie jak darowizna.

Przepisy związane z pomocą medyczną (art. 37 specustawy):

Obywatel Ukrainy, którego pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest uznawany za legalny na podstawie art. 2 ust. 1, jest uprawniony do opieki medycznej udzielanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obejmującej świadczenia opieki zdrowotnej na zasadach i w zakresie, jaki przysługuje osobom objętym obowiązkowym lub dobrowolnym ubezpieczeniem zdrowotnym przysługuje prawo do świadczeń na podstawie ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, z wyłączeniem:

leczenia uzdrowiskowego i rehabilitacji uzdrowiskowej,
podania produktów leczniczych wydawanych świadczeniobiorcom w ramach programów polityki zdrowotnej ministra właściwego do spraw zdrowia (podawane przez podmioty realizujące ww. programy)

Świadczenia opieki zdrowotnej są̨ udzielane przez świadczeniodawców:

na podstawie umów o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej
przez apteki na podstawie umów na realizację recept, zawartych
z NFZ.

Koszty świadczeń́ opieki zdrowotnej są̨ rozliczane ze świadczeniodawcami oraz aptekami przez Narodowy Fundusz Zdrowia.

Dodatkowo w art. 32 specustawy znajdziemy prawo obywatela Ukrainy do bezpłatnej pomocy psychologicznej.Zapewnia ją wójt, burmistrz lub prezydent miasta gminy właściwej ze względu na miejscu pobytu obywatela Ukrainy.

Przepisy ułatwiające zatrudnienie lekarzy
i pielęgniarek.

Lekarze i pielęgniarki posiadający warunkowe prawo wykonywania zawodu będą mogli być kierowani do leczenia uciekających obywateli Ukrainy. Dzięki tym przepisom nie będzie potrzeby wszczynania procedury administracyjnej w przypadku konieczności przeniesienia medyka do innej placówki.

Obywatelom Ukrainy, którzy uzyskali poza UE kwalifikacje lekarza lub lekarza dentysty, a także pielęgniarki lub położnej można będzie udzielić zgody na wykonywanie zawodu oraz przyznać warunkowe PWZ, jeśli spełniają warunki już teraz przewidziane w ramach uproszczonego trybu. Takie osoby będą mogły jednak pracować wyłącznie w tej lecznicy, której dotyczy zgoda, będą również zobowiązane do zgłoszenia ministrowi zdrowia, gdzie i na jaki okres zostały zatrudnione, w terminie siedmiu dni od rozpoczęcia pracy.

Strona 16 z 52

Czy w aktualnym stanie prawnym lekarz może stwierdzać zgony na zasadach komercyjnych?

Zainspirowane pytaniem zadanym naszej Kancelarii w ramach programu Prawnik dla Lekarza zorganizowanym przez OIL Warszawa przybliżymy Wam jakże archaiczne przepisy dotyczące stwierdzania zgonu.

Niezależnie od powyższego, zgodnie z art. 43 Ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. 1997 Nr 28, poz. 152 t.j. Dz.U. z 2021 r. poz. 790):

Na mocy Ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. 1959 Nr 11, poz. 62 t.j. Dz.U. z 2020 r. poz. 1947), zgon i jego przyczyna powinny być ustalone przez lekarza, leczącego chorego w ostatniej chorobie.

Przepisy nie określają jednak kwalifikacji lekarza obowiązanego do wystawiania karty zgonu.

Natomiast, w sytuacji, w której lekarz wymieniony powyżej nie może wystawić karty zgonu:

obowiązanym do jej wystawienia, po dokonaniu oględzin zwłok jest:

Informacyjnie wskazać należy na procedowanie przepisów dotyczących funkcji koronera.

ZASADY WYPISYWANIA RECEPT DLA UKRAIŃCÓW

Nasz wpis dotyczący wypisywania recept dla osób o statusie uchodźcy cieszył się wśród Was dużym zainteresowaniem – LINK do wpisu.

Niemniej w międzyczasie- zgodnie z zapowiedziami – rząd wprowadził nowe przepisy, które pozwalają na udzielanie świadczeń zdrowotnych – w tym wypisywaniem recept – osobom, które nie muszą mieć statusu uchodźcy.

Dokumenty na podstawie, których potwierdza się prawo do świadczeń oraz tożsamość osoby uprawnionej na mocy specustawy to:

Natomiast po wejściu w życie specustawy (od 12 marca 2022 roku) tożsamość osoby uprawnionej dodatkowo weryfikuje się na podstawie:

Aby zaordynować lek przez wypisanie recepty należy zweryfikować uprawnienie pacjenta i odnotować to uprawnienie w dokumentacji medycznej.

WAŻNE! Recepta wystawiona dla osoby uprawnionej na podstawie specustawy musi zawierać kod IN.

CZY PRZY UDZIELANIU ŚWIADCZEŃ ZDROWOTNYCH UKRAIŃCOM POWINIEN OBECNY BYĆ TŁUMACZ❓

W temacie udzielania Ukraińcom świadczeń zdrowotnych w obecności tłumacza jest wiele głosów i podzielonych zdań:

Jak wiecie, zgodnie z prawem polskim osoby, które uciekły przed wojną w Ukrainie, co do zasady mogą korzystać ze świadczeń zdrowotnych na tych samych zasadach, co obywatel polski. TUTAJ możecie zapoznać się wpisem na ten temat.

Czy można uznać zatem, że w każdym podmiocie wykonującym działalność leczniczą obowiązkowo powinien znaleźć się lekarz znający język ukraiński lub tłumacz❓

Pamiętajcie, że w placówkach prywatnych macie też prawo nie podjąć leczenia pacjenta.

NOWE PRZEPISY – pomoc obywatelom Ukrainy

Jednocześnie informujemy, iż specustawa długo nie pozostanie w takim „kształcie”, jak Wam ją dziś przedstawimy. Politycy zaznaczali, iż w związku z bardzo dynamiczną sytuacją zmiany specustawy, tj. nowelizacje poszczególnych artykułów, będą nieuniknione.

Informacje ogólne:

Pobyt uważa się za legalny w okresie 18 miesięcy, licząc od dnia 24 lutego 2022 r. Jeśli ustawa nie ulegnie nowelizacji, to za koniec legalnego pobytu na dzień dzisiejszy przyjmujemy termin nie wcześniejszy niż 24 sierpnia 2023 r.

Przepisy związane z pomocą medyczną (art. 37 specustawy):

Przepisy ułatwiające zatrudnienie lekarzy
i pielęgniarek.

PRAWNIK LEKARZA NA FACEBOOKU

ZNAJDŹ NAS NA INSTAGRAMIE

prawniklekarza

TAGI GŁÓWNE

HISTORIA

Polityka prywatności

NOTA PRAWNA

REGULAMIN SKLEPU