Tag: prawo medyczne Strona 7 z 14

ZASADY WYPISYWANIA RECEPT DLA UKRAIŃCÓW

Nasz wpis dotyczący wypisywania recept dla osób o statusie uchodźcy cieszył się wśród Was dużym zainteresowaniem – LINK do wpisu.

Niemniej w międzyczasie- zgodnie z zapowiedziami – rząd wprowadził nowe przepisy, które pozwalają na udzielanie świadczeń zdrowotnych – w tym wypisywaniem recept – osobom, które nie muszą mieć statusu uchodźcy.

Dziś przygotowałyśmy dla Was zasady wypisywania recept dla Ukraińców. Zatem prawo do refundowanych recept i wyrobów medycznych w oparciu o przepisy specustawy posiadają:

  • obywatele Ukrainy, którzy bezpośrednio przekroczyli granicę polsko-ukraińską,
  • nieposiadający obywatelstwa ukraińskiego małżonkowie obywateli Ukrainy, którzy bezpośrednio przekroczyli granicę polsko-ukraińską,
  • obywatele Ukrainy z Kartą Polaka (nie musieli przekroczyć bezpośrednio granicy Polski z Ukrainą),
  • członkowie najbliższej rodziny obywatela Ukrainy z Kartą Polaka,

– którzy wjechali do Polski od 24 lutego 2022 roku.

Dokumenty na podstawie, których potwierdza się prawo do świadczeń oraz tożsamość osoby uprawnionej na mocy specustawy to:
  • paszport obywatela Ukrainy ze stemplem Straży Granicznej RP,
  • zaświadczenie wydane przez Straż Graniczną RP,
  • dowód osobisty,
  • prawo jazdy,
  • akt małżeństwa,
  • akt urodzenia,
  • inny dokument poświadczający status ukraińskiego obywatelstwa, przekroczenie granicy, miejsce przekroczenia granicy; status małżonka obywatela Ukrainy, pokrewieństwo w przypadku najbliższej rodziny obywatela Ukrainy z Kartą Polaka.
Natomiast po wejściu w życie specustawy (od 12 marca 2022 roku) tożsamość osoby uprawnionej dodatkowo weryfikuje się na podstawie:
  • specjalnego numeru PESEL nadawanego obywatelom Ukrainy,
  • e-dokumentu (osoby pełnoletnie, które zarejestrują się w gminie i zostanie nadany im numer PESEL oraz założą profil zaufany, mogą aktywować e-dokument poświadczający status osoby uprawnionej),
  • wydruku potwierdzającego utworzenie profilu zaufanego osoby uprawnionej (zawiera: imię i nazwisko, numer PESEL).
Aby zaordynować lek przez wypisanie recepty należy zweryfikować uprawnienie pacjenta i odnotować to uprawnienie w dokumentacji medycznej.

Zasady wystawiania recept są tożsame do zasad dla obywateli UE z prawem do świadczeń z zastrzeżeniem identyfikatora, który przyjmie wartość zależną od dokumentu, którym osoba uprawniona z mocy specustawy będzie się legitymowała.

Recepta refundowana dla dziecka nieposiadającego dokumentu tożsamości może być wystawiona w przypadku, gdy możliwe jest wskazanie opiekuna, który spełnia warunki dot. rodzajów dokumentów potwierdzających tożsamość. 

WAŻNE! Recepta wystawiona dla osoby uprawnionej na podstawie specustawy musi zawierać kod IN.

Osoba uprawniona z mocy specustawy, która nie ma nadanego specjalnego numeru PESEL, której receptę elektroniczną wystawia osoba uprawniona w Polsce, powinna otrzymać wydruk informacyjny z naniesionym kluczem dostępu dodatkowo przedstawionym w postaci kodu kreskowego, który pozwoli osobie realizującej receptę na odczytanie recepty z elektronicznej platformy SIM (P1).

Realizacja recept wystawionych z kodem IN dla osób uprawnionych z mocy specustawy odbywa się analogicznie, jak w przypadku obywateli UE z prawem do świadczeń, z zastrzeżeniem braku obowiązku posiadania karty EKUZ lub poświadczenia NFZ.

Nie ma potrzeby kopiowania/skanowania dokumentu potwierdzającego uprawnienia.

Mamy nadzieję, że zasady wypisywania recept dla Ukraińców są teraz dla Was jasne. Pozdrawiamy!

 

FacebookLinkedInEmailPrint

Stany faktyczne uznane przez Rzecznika Praw Pacjenta za naruszenie zbiorowych praw pacjenta

Jak doskonale wiecie pacjentowi przysługują określone prawa związane ze świadczeniami zdrowotnymi, które szczegółowo wymienione są w Ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzecznik Praw Pacjenta (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 849 z późn. zm.) – dalej: Ustawa.

 
W ocenie Rzecznika:
Organizacja procesu udzielania świadczeń zdrowotnych
Organizacja procesu udzielania świadczeń zdrowotnych w ten sposób, że określeni lekarze wykonujący zawód w podmiocie są zobowiązywani – na podstawie postanowień umownych – do ponoszenia części kosztów zleconych przez nich i wykonywanych u pacjentów badań diagnostycznych, które nie stanowią ambulatoryjnych świadczeń diagnostycznych kosztochłonnych, pomimo że wskazani lekarze nie są stroną umowy na udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej zawartej przez podmiot leczniczy z Narodowym Funduszem Zdrowia, ani nie udzielają tych świadczeń jako podwykonawcy stanowi naruszenie art. 6 ust 1 i art. 8 ustawy tj. prawa do świadczeń zdrowotnych.
Warunki realizacji teleporady
Brak umieszczenia w miejscu wykonywania świadczeń oraz na oficjalnej stronie internetowej Podmiotu leczniczego informacji o warunkach realizacji teleporady w podstawowej opiece zdrowotnej spełniającej wymagania wymienione w § 3 pkt 1 lit. c i f Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 12 sierpnia 2020 r. w sprawie standardu organizacyjnego teleporady w ramach podstawowej opieki zdrowotnej narusza art. 8 ustawy tj. prawa do świadczeń zdrowotnych.
Wynik badania PCR w kierunku SARS-CoV-2
Wymaganie – od osób mających towarzyszyć małoletnim pacjentom podczas hospitalizacji i sprawować nad nimi dodatkową opiekę pielęgnacyjną – przedstawienia aktualnego wyniku badania PCR w kierunku SARS-CoV-2 (sfinansowanego ze środków własnych tej osoby\pacjenta) wywołującego Covid-19 narusza art. 34 ust. 1-3 ustawy tj. prawa do dodatkowej opieki pielęgnacyjnej.
Ograniczona możliwość rejestracji
Organizacja procesu udzielania świadczeń zdrowotnych w ten sposób, że Pacjenci zgłaszający się do podmiotu leczniczego celem uzyskania świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych, mają ograniczoną możliwość rejestracji na te świadczenia za pośrednictwem telefonu oraz brak możliwości dokonania rejestracji elektronicznie stanowi naruszenie art. 8 ustawy tj. prawa do świadczeń zdrowotnych.
Bezwzględny wymóg zasłaniania ust i nosa podczas porodu
Ustanowienie bezwzględnego wymogu zasłaniania przez rodzące w Szpitalu ust i nosa podczas porodu w sali jednoosobowej do czasu uzyskania przez nie negatywnego wyniku badania na obecność wirusa SARS-CoV-2, mimo braku przebywania przez rodzące na kwarantannie lub izolacji czy wykazywania przez nie objawów choroby COVID- 19 stanowi naruszenie art. 8 ustawy tj. prawa do świadczeń zdrowotnych.
Nieuwzględnienie decyzji matki w kwestii separacji z noworodkiem
Separowanie noworodków od ich matek, u których stwierdzono zakażenie wirusem SARS-CoV-2 lub występuje podejrzenie zakażenia tym wirusem, albo które oczekują na wynik testu w kierunku obecności ww. wirusa, bez uwzględnienia decyzji matki w tym zakresie podjętej po udzieleniu informacji o korzyściach i zagrożeniach wynikających zarówno z zachowania kontaktu „skóra do skóry” i stałego przebywania z dzieckiem jak i izolacji w oddzielnym pomieszczeniu z zachowaniem laktacji stanowi naruszenie art. 6 ust. 1 ustawy tj. prawa do świadczeń zdrowotnych.
 
FacebookLinkedInEmailPrint

Głoszenie przez lekarza poglądów antyzdrowotnych jako przewinienie zawodowe

Poniżej prezentujemy Wam ciekawe Postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 26 kwietnia 2021 r. (I KK 210/20), które odnosi się do podważania przez lekarza zasadności szczepień dzieci do 6 m.ż. niemniej w naszej ocenie orzeczenie to ma wymiar uniwersalny, gdyż traktuje o postawach, jakie powinien prezentować lekarz, jako profesjonalista i autorytet.

W październiku 2019 r. Okręgowy Sąd Lekarski uznał, że jeden z lekarzy jest winny tego, iż propagował postawy antyzdrowotne poprzez publiczne wypowiadanie się, m.in. w programie telewizyjnym oraz podczas wykładów na temat szkodliwości szczepień wykonywanych u dzieci do 6 miesiąca życia.
 
W ocenie Okręgowego Sądu Lekarskiego wypowiedzi te były niezgodne z aktualną wiedzą medyczną, i wyczerpywały znamiona przewinienia zawodowego, polegającego na naruszeniu art. 71 kodeksu etyki lekarskiej w zw. z art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
W związku z powyższym skazał obwinionego lekarza na karę zawieszenia prawa wykonywania zawodu na okres roku.
Orzeczenie to oczywiście zostało zaskarżone przez obrońcę obwinionego.
Niemniej po rozpoznaniu wniesionych środków odwoławczych. Naczelny Sąd Lekarski zmienił zaskarżone orzeczenie Sądu I instancji w ten sposób, że wymierzył obwinionemu lekarzowi karę zawieszenia prawa wykonywania zawodu na okres dwóch lat – zwiększył zatem wymiar kary.
Obrońca obwinionego lekarza nie dawał za wygraną i złożył kasację do Sądu Najwyższego. Ten po rozpatrzeniu argumentów obrońcy uznał, że kasacja nie zasługiwała na uwzględnienie.
 

Sąd Najwyższy wskazał, że w toku postępowania przed Sądem Lekarskim działania obwinionego lekarza jednoznacznie zakwalifikowane zostały, jako przewinienie zawodowe.

Określono je jako publiczne propagowanie postaw antyszczepionkowych, prezentowanie tezy o szkodliwości szczepienia dzieci do 6 miesiąca życia, sprzecznej z aktualną wiedzą medyczną, a także szerzenie nieprawdziwych informacji o braku badania i testowania szczepionek.
 
W uzasadnieniu Postanowienia, Sąd Najwyższy, poza odniesieniem się do zarzutów Obrońcy zwrócił również uwagę na fakt, iż:
samogłoszenie przez lekarza obwinionego tezy o braku badania i testowania szczepionek, zwłaszcza w dzisiejszej dobie, gdy nawet w świetle powszechnej wiedzy na ten temat, teza ta jest z gruntu fałszywa, należy uznać za szczególnie wysoce szkodliwe społecznie wspieranie przez lekarza postaw antyszczepionkowych.
Obwiniony, choćby z racji swego przygotowania zawodowego, ma ponadprzeciętną wiedzę o systemie badania, testowania, udzielania zgody na wprowadzenie do stosowania i bieżącego monitorowania działania medykamentów dostępnych w ramach opieki zdrowotnej.”
 
Sąd Najwyższy uznał również, iż obwiniony lekarz głosząc swoje poglądy nie może korzystać z ochrony wynikającej z wolności słowa.
Jak wskazał :
na gruncie odpowiedzialności zawodowej zachowanie przypisane lekarzowi (…) – jako jawnie sprzeczne ze standardami wynikającymi z aktualnej wiedzy medycznej oraz istniejącą rzeczywistością i nakierowane na propagowanie postawy stanowiącej realne zagrożenie społeczne u odbiorców nie mających odpowiedniego przygotowania do weryfikacji przekazywanych treści – nie może korzystać z ochrony wynikającej z wolności słowa.”
 
Ponadto, co jest bardzo istotne waga czynu przypisana obwinionemu lekarzowi nie może być uznana, za mniejszą niż zawiniony błąd lekarski wyrządzający szkodę pacjentowi. Błąd lekarski i jego ewentualne następstwa, nawet te najpoważniejsze, dotyczy przecież najczęściej jednego pacjenta i ewentualnie jego najbliższego otoczenia.
 

Natomiast propagowanie przez lekarza poglądów niezgodnych z aktualną wiedzą medyczną i podawanie nieprawdziwych informacji dotyczących stosowanych prepraratów na forum publicznym wśród odbiorców nie mogących ich zweryfikować, ma o wiele większy zasięg i równie poważny ciężar gatunkowy.

Zaniechanie wykonania zabiegów zapobiegających zakażeniom i ograniczających rozprzestrzenianie się chorób zwłaszcza zakaźnych, powoduje bowiem negatywne konsekwencje w skali społecznej.
Wspieranie takich postaw wywołuje też daleko poważniejsze następstwa, gdy przekonania podważające argumentację uzasadniającą potrzebę szczepień, są propagowane przez osobę mającą przygotowanie medyczne i powołująca się na doświadczenie wynikające z praktyki lekarskiej, a więc traktowaną jako eksperta w danej dziedzinie. Tymczasem, sam obwiniony przyznał, że źródłem rozpowszechnianej przez niego wiedzy na temat szczepionek, był w przeważającej mierze internet, a nie wiedza zdobywana zgodnie z zasadami wykonywanej profesji.
 
Jeśli jesteście ciekawi całego uzasadnienia do przestawionego Postanowienia to zapraszamy tutaj:
FacebookLinkedInEmailPrint

Przymus a obowiązek szczepień

Różnica między obowiązkiem szczepienia a przymusem szczepienia jest spora, zwłaszcza z punktu widzenia prawa. 
Zapraszamy do zapoznania się z krótką analizą porównawczą. 
 
Obowiązek– po „prawniczemu” najprościej rzecz mówiąc to nakaz pewnego działania pod rygorem nałożenia sankcji za jego niewykonanie.
Podstawę prawną obowiązkowych szczepień znajdujemy w art. 36 Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych.
W Polsce na stan prawny w dniu 9 grudnia 2021 r. do szczepień obowiązkowych kwalifikujemy szczepienia przeciwko: 💉
  • odrze, śwince, różyczce,
  • gruźlicy, krztuścowi i polio,
  • tężcowi,
  • zakażeniom pneumokokowym,
  • wirusowemu zapaleniu wątroby typu B,
  • zakażeniom przeciwko Haemophilus influenzae typu B.

 

Przymus – według Słownika Języka Polskiego PWN to presja, nacisk wywierany na kogoś, okoliczności zmuszające kogoś do działania wbrew swojej woli, zmuszanie się do czegoś; lub środki prawne (np. pozbawienie wolności, nałożenie grzywny itp.) zmuszające do zastosowania się do przepisu prawa lub wyroku sądowego.
Gdyby istniał przymus szczepień, to wtedy odwiedzono by nas w domu i przymuszano do szczepień np. przeciwko odrze.
 
Taka sytuacja nie zachodzi w polskim porządku prawnym.
w Polsce nie istnieje przymus szczepień, lecz ich obowiązek. 
Ostatnie przymusowe szczepienia przeciwko ospie prawdziwej (czarnej ospie) w Polsce miały miejsce w czasie epidemii w 1963 r.
FacebookLinkedInEmailPrint

KONTAKT

Kancelaria Adwokacko-Radcowska
"Podsiadły-Gęsikowska, Powierża" Sp. p.

ul. Filtrowa 61/3
02-056 Warszawa

+48 22 628 64 94
+48 600 322 901

kancelaria@prawniklekarza.pl

REGON: 369204260 NIP: 7010795766

AEKSANDRA POWIERŻA

+48 604 077 322
aleksandra.powierza@prawniklekarza.pl

KAROLINA PODSIADŁY-GĘSIKOWSKA

+48 735 922 156
karolina.podsiadly@prawniklekarza.pl