Tag: prawo pracy

Co lekarz może zrobić, gdy jest ofiarą mobbingu? 5 porad

Problem mobbingu rośnie w siłę, staje się w obecnej rzeczywistości coraz bardziej powszechny. Każdy z nas może spotkać mobbera na swojej drodze.

Jak się zachować, będąc ofiarą mobbingu?  Jakie kroki podjąć, aby udowodnić fakt bycia mobbingowanym w miejscu pracy?

Przygotowałyśmy dla Was 5 porad – mamy nadzieję, że dzisiejszy post będzie dla Was pomocny. Więcej na temat mobbingu przeczytacie TUTAJ. Nawet jeśli nigdy nie doświadczyliście mobbingu – przeczytajcie wpis.  Sami doskonale wiecie, że lepiej jest zapobiegać, niż leczyć.

  1. Zbieraj dowody.

Musisz wiedzieć, że w przypadku mobbingu ciężar dowodu spoczywa na ofierze. Przykłady dowodów w sprawie o mobbing:

  • Korespondencja mailowa i sms-owa z pracodawcą,
  • Wpisy w mediach społecznościowych,
  • Wpisy w firmowych komunikatorach (wywołujące zaniżoną ocenę, statuującą zakazy, oskarżenia, przymuszenia)
  • Wydruki, harmonogramy pracy (wskazujące na nierówności w planowaniu nadgodzin i dyżurów)
  • Wykazy połączeń telefonicznych (potwierdzające kontakty w dni wolne od pracy).
Uwaga! Pamiętaj, że niektóre z ww. dowodów mogą zawierać informacje stanowiące tajemnicę pracodawcy (przedsiębiorstwa), stąd też nie możesz publikować ich na social mediach czy też udostępniać osobom trzecim. Zachowaj je dla własnego użytku, w bezpiecznym miejscu i użyj w przypadku gdy  będziesz chciał dochodzić swoich praw.
  1. Dbaj o formalną komunikację z mobberem.

Używaj komunikacji mailowej. Jeśli przełożony ustnie nie wyraził zgody na staż czy notorycznie odmawia przyznania należnego Ci urlopu – zwróć się do niego z prośbą o przedłożenie odmowy na piśmie. Analogicznie zachowaj się w przypadku wydawania poleceń, które są poniżej lub powyżej Twoich kwalifikacji.

  1. Sporządzaj notatki.

Pamięć ludzka jest zawodna-  szczególnie w sytuacjach stresowych. W związku z tym – notuj każdy przejaw mobbingu, który Cię dotknął. Zapisuj daty, miejsce, okoliczności i świadków zdarzenia. Sąd może nie uznać tego rodzaju zapisków za dowód w sprawie, aczkolwiek owe działanie pomoże Ci powołać np. odpowiednich świadków.

  1. Poszukaj pomocy medycznej.

W wielu przypadkach mobbing doprowadza do rozstroju zdrowia. Jeśli jest tak i Twoim przypadku – koniecznie udaj się do lekarza. Zadbaj, aby w dokumentacji medycznej znalazła się informacja, iż Twój stan zdrowia ma związek ze stresującą sytuacją w pracy.

Uwaga! W przypadku, gdy mobbing spowodował u Ciebie niezdolność do pracy, skorzystaj ze zwolnienia lekarskiego.
  1. Powiadom pracodawcę o mobbingu.

Przepisy prawa wskazują, że pracodawca jest odpowiedzialny za przeciwdziałaniem mobbingowi w miejscu pracy. Poza dyrekcją warto powiadomić również bezpośredniego przełożonego prześladowcy. Pamiętaj, aby dla celów dowodowych informacja była przekazana na piśmie. Pracodawca ma obowiązek zareagować na skargę. Jeśli tego nie zrobi, Ty będziesz dysponował dowodem, że podejmowałeś wszelkie możliwe kroki, aby rozwiązać tą sytuację.

Skoro jesteśmy w temacie mobbingu, chciałybyśmy zaprosić Was na wydarzenie, które odbędzie się 6 grudnia 2022 r. w Łodzi – TEDxUMED „Empower yourself” [TUTAJ], podczas którego również opowiemy o problemach związanych z mobbingiem. 

 

FacebookLinkedInEmailPrint

DODATKOWY ZASIŁEK OPIEKUŃCZY DLA MEDYKA A INTERPRETACJA ZUS O NIEMOŻLIWOŚCI JEGO OTRZYMANIA

Krótko: w naszej ocenie, aktualnie nie ma podstawy prawnej do wykluczenia medyków z otrzymania dodatkowego zasiłku opiekuńczego, jeśli spełniają przesłanki do jego otrzymania❗️❗️❗️
 
📍Zgodnie z Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 5 listopada 2020 r. w sprawie określenia dłuższego okresu pobierania zasiłku opiekuńczego w celu przeciwdziałania COVID-19:
„Zasiłek opiekuńczy, o którym mowa w art. 4 ust. 1-1d ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, przysługuje wszystkim osobom uprawnionym do jego pobierania na podstawie art. 4, jednak nie dłużej niż do dnia 29 listopada 2020 r.”
 
📍Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.
„W przypadku zamknięcia żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do których uczęszcza dziecko, albo niemożności sprawowania opieki przez nianię lub dziennego opiekuna z powodu COVID-19 ubezpieczonemu zwolnionemu od wykonywania pracy oraz funkcjonariuszowi, o którym mowa w ust. 4, zwolnionemu od pełnienia służby z powodu konieczności osobistego sprawowania opieki nad dzieckiem legitymującym się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności do ukończenia 18 lat albo dzieckiem z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy(…)”.
 
📍Art. 4 ust.2 wskazuje, że dodatkowy zasiłek opiekuńczy przyznawany jest w trybie i na zasadach określonych w ustawie z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa .
 
📌Zgodnie z powyższymi przepisami: rodzicom dzieci (bez względu na wykonywany zawód) do lat 8 przysługuje dodatkowy zasiłek opiekuńczy, jeżeli rodzic sprawuje osobistą opiekę nad dzieckiem w przypadku:
– zamknięcia z powodu COVID-19 żłobka, klubu dziecięcego, przedszkola, szkoły lub innej placówki, do której uczęszcza dziecko,
– otwarcia tych placówek, gdy brak jest możliwości zapewnienia przez te placówki opieki z powodu ich ograniczonego funkcjonowania w czasie trwania COVID-19 albo
– braku możliwości sprawowania opieki przez nianię lub braku możliwości sprawowania opieki przez dziennego opiekuna z powodu COVID-19.
 
📌Dodatkowo zwracamy uwagę, że USTAWA O ŚWIADCZENIACH PIENIĘŻNYCH Z UBEZPIECZENIA SPOŁECZNEGO W RAZIE CHOROBY I MACIERZYŃSTWA WSKAZUJE NA JEDEN PRZYPADEK KIEDY POMIMO SPEŁNIENIA POWYŻSZYCH PRZESŁANEK ZASIŁEK NIE PRZYSŁUGUJE.
 
📍Zgodnie z jej art. 34 „Zasiłek opiekuńczy nie przysługuje, jeżeli poza ubezpieczonym są inni członkowie rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym, mogący zapewnić opiekę dziecku lub choremu członkowi rodziny. Nie dotyczy to jednak opieki sprawowanej nad chorym dzieckiem w wieku do 2 lat.”
Jest to zatem jedyna przesłanka, kiedy nie otrzymasz zasiłku, pomimo tego, że spełniasz kryteria.
 
📌Żaden przepis prawa nie stanowi, że nie otrzymasz zasiłku opiekuńczego, gdyż opiekę nad dzieckiem możesz powierzyć szkole, sąsiadce, cioci, która z Tobą nie mieszka.
 
📌Przepisy stanowią jasno i wyraźnie – nie otrzymasz zasiłku opiekuńczego tylko wtedy, gdy opiekę nad dzieckiem może sprawować inni członek rodziny pozostający we wspólnym gospodarstwie domowym i to tylko wtedy, gdy jest w stanie zapewnić dziecku opiekę (bo gdy np. sam jest chory to nie może).
Bezspornym jest, iż szkoły zostały zamknięte.
Jeśli zatem jesteś:
-ubezpieczony,
-sprawujesz osobistą opiekę na dzieckiem, które na co dzień uczęszcza do szkoły i ma nie więcej niż 8 lat,
-żaden z członków rodziny z którym zamieszkujesz nie może zaopiekować się dzieckiem,
wówczas powinieneś otrzymać dodatkowy zasiłek opiekuńczy z tego tytułu❗️❗️❗️
 
Fakt, iż medycy otrzymali możliwość powierzenia opieki nad dzieckiem szkole nie oznacza, że jeśli z tego prawa nie skorzystają i sami będą zajmowali się dzieckiem to nie otrzymają zasiłku.
 
To powinien być przywilej a nie kara❗️❗️❗️
FacebookLinkedInEmailPrint

KOGO DYREKTORZY PLACÓWEK MEDYCZNYCH MOGĄ DELEGOWAĆ DO PRACY NIEWYNIKAJĄCEJ Z ZAWARTEJ UMOWY ORAZ KTO MOŻE ZOSTAĆ SKIEROWANY DO PRACY PRZY ZWALCZANIE EPIDEMII ❓ ZMIANY W PRAWIE

Zacznijmy od możliwości, JAKIE MAJĄ DYREKTORZY PLACÓWEK MEDYCZNYCH, W KTÓRYCH ŚWIADCZYCIE USŁUGI ZDROWOTNE

Lekarz zatrudniony w oparciu o umowę o pracę wyjątkowo w drodze polecenia służbowego może zostać skierowany do wykonywania innej pracy niż umówiona. Jest to sytuacja podyktowana uzasadnionymi potrzebami pracodawcy i nie może trwać dłużej niż trzy miesiące.

Powyższe wynika z art. 42 § 4 kodeksu pracy.
Artykuł ten wskazuje, że czasowe powierzenie pracy pracownikowi jest możliwe pod warunkiem spełnienia łącznie trzech przesłanek:
• wystąpienia uzasadnionych potrzeb pracodawcy,
• przeniesienie nie obniży wynagrodzenia pracownika oraz
• powierzenia pracy odpowiadającej kwalifikacjom pracownika.

Wskazać należy, iż powierzenie pracownikowi innej pracy niż określona w umowie o pracę nie może przekroczyć 3 miesięcy w roku kalendarzowym.
Po upływie tego okresu pracodawca ma obowiązek przywrócić pracownika na poprzednio zajmowane stanowisko pracy.

Art. 42 § 4 k.p. nie wskazuje żadnej szczególnej formy dla zastosowania opisanej w nim instytucji (ustna, pisemna).

Przyjmuje się, że okresowe powierzenie innej pracy w trybie art. 42 § 4 k.p. jako nie stanowiące zmiany warunków pracy oraz nie będące umową o pracę ani też wypowiedzeniem nie wymaga zachowania żadnej szczególnej formy.
Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 13 marca 1979 r. (sygn. akt I PRN 18/79). Powyższe potwierdza również wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25.07.2003 r. (sygn. akt I PK 269/02), w którym sąd orzekł , że „Powierzenie innej pracy nie musi być dokonane na piśmie i zawierać uzasadnienia. Nie wymaga konsultacji zamiar jego dokonania z zakładową organizacją związkową reprezentującą prawa i interesy pracownika. Od polecenia powierzającego inną pracę nie przysługuje odwołanie„.

Niemniej w naszej ocenie, dla własnego bezpieczeństwa zadbajcie żeby takie oddelegowanie na inny oddział wraz z określeniem Waszych obowiązków sporządzić na piśmie z podpisem Waszym i pracodawcy.

Zatem jeśli udzielacie świadczeń zdrowotnych w oparciu o umowę o pracę, pracodawca może wydać Wam polecenie abyście pracowali np. na innym oddziale niż dotychczas. Oczywiście muszą być spełnione trzy przesłanki, o których napisałyśmy powyżej.

UWAGA

Skierowanie do innej pracy niż umówiona nie dotyczy lekarzy, którzy udzielają świadczeń opieki zdrowotnej w oparciu o kontrakt.
Tutaj kierownik placówki medycznej nie ma prawa skierować takich lekarzy do innej pracy niż wynikająca z umowy.

🆘 🆘 🆘 I kolejna UWAGA
Niestety pojawiła się zmiana dla lekarzy stażystów i lekarzy w trakcie specjalizacji, którzy odbywają szkolenie w podmiocie leczniczym w oparciu o umowę o pracę.

Dodano nowe przepisy do Ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty,
Zgodnie z art. 15 ust. 8a i 16m ust. 15 ww. Ustawy w przypadku ogłoszenia stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii odpowiednio lekarz stażysta i lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne może zostać skierowany przez pracodawcę do realizacji innych zadań niż wynikające z umowy, na podstawie której odbywa staż czy też szkolenie specjalizacyjne, jeżeli nie zostanie wydana decyzja, o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii.

Zatem lekarz stażysta, jak i lekarz w trakcie specjalizacji w zmienionym stanie prawnym może zostać skierowany przez pracodawcę do innych zadań niż wynikające z zawartej umowy.

📍 Jak skierowanie do innej pracy wpływa na okres odbywania szkolenia specjalizacyjnego

Zgodnie z nowym art. 8 a ww. ustawy
Na wniosek lekarza stażysty minister właściwy do spraw zdrowia może uznać, w drodze decyzji, okres, w którym lekarz ten nie realizował programu stażu podyplomowego, za równoważny z realizowaniem tego programu, jeżeli realizował w tym czasie inne zadania wyznaczone przez pracodawcę.

Podobnie zgodnie z art. 16 m ww. Ustawy,
Na wniosek lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne dyrektor CMKP może uznać, w drodze decyzji, okres, w którym lekarz ten nie realizował programu specjalizacji, za równoważny z realizowaniem tego programu, jeżeli w okresie tym realizował inne zadania zlecone przez pracodawcę.

Zatem, jeśli lekarz stażysta czy też w trakcie specjalizacji zostanie skierowany do wykonywania zadań nie wynikających z umowy wówczas ma szansę, że na jego wniosek okres ten zostanie zaliczony na poczet szkolenie i wówczas jego okres nie wydłuży się.

Lekarze stażyści pamiętajcie, że nowe zadania, muszą być dostosowane do poziomu Waszej wiedzy i umiejętności oraz podlegać nadzorowi i kierownictwu lekarza specjalisty wyznaczonego przez kierownika jednostki.

Lekarz w trakcie specjalizacji wykonuje pracę pod nadzorem lekarza specjalisty wyznaczonego przez kierownika jednostki, do której został skierowany.

📍 Co w sytuacji, gdy jako pracownicy nie zastosujecie się do polecenia służbowego

Przede wszystkim lekarz-pracownik (również lekarz skierowany decyzją wojewody lub ministra po podpisaniu umowy), powinien liczyć się z odpowiedzialnością pracowniczą.
Pracownik może otrzymać karę porządkową w postaci nagany, upomnienia lub kary pieniężnej. Kwestie te uregulowane są w art. 108 i nast. Kodeksu pracy.
Ponadto, lekarz może narazić się na rozwiązanie umowy o pracę, nawet w trybie art. 52 k.p. tj. dyscyplinarnego zwolnienia.
Lekarz również powinien liczyć się z odpowiedzialnością dyscyplinarną.
W niektórych przypadkach lekarz może zostać pociągnięty do odpowiedzialności cywilnej (tutaj pracodawca powinien udowodnić winę lekarza, szkodę, jakiej doznał oraz związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy winą lekarza a doznaną szkodą).

Oczywiście, fakt, iż np. pracodawca skorzysta z prawa do wymierzenia Wam kary porządkowej nie oznacza, iż nie macie szans na skuteczne odwołanie się, jeśli pobudki którymi kierowaliście się przy odmowie wykonania polecenia służbowego były zasadne.
Przypomnimy jednak, że jako osoby ratujące ludzkie życie macie bardzo ograniczone możliwości odstąpienia od leczenia czy też niepodjęcia leczenia pacjenta, o czym pisałyśmy TUTAJ

👉👉 Teraz przejdźmy do MOŻLIWOŚCI SKIEROWANIA LEKARZY DO PRACY PRZY ZWALCZANIU EPIDEMII DECYZJĄ WOJEWODY LUB MINISTRA.

Warunki skierowania do pracy przy zwalczaniu epidemii na podstawie ww. decyzji określa art. 47 ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi

Skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii następuje w drodze decyzji.

Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z nowymi przepisami, wydane decyzje przekazywane mogą być w każdy możliwy sposób zapewniający dotarcie decyzji do adresata.

Decyzje mogą być przekazywane nawet USTNIE, a następnie po ustaniu przyczyny uniemożliwiającej wydania jej na piśmie doręczane są na piśmie.

Decyzje te nie wymagają uzasadnienia.

Lekarz ma prawo odwołania się od decyzji w terminie 14 dni od jej doręczenia do ministra właściwego do spraw zdrowia.

Zaznaczyć należy, że wniesienie środka odwoławczego nie wstrzymuje wykonania decyzji .

Pamiętajcie zatem, aby wnosząc odwołanie od decyzji rozważyć złożenie równolegle wniosku o wstrzymanie rygoru natychmiastowej wykonalności.

Wskazać należy, że decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii stwarza obowiązek pracy przez okres do 3 miesięcy w podmiocie leczniczym lub w innej jednostce organizacyjnej wskazanych w decyzji.

Podmiot, w którym lekarz dotychczas odbywa specjalizację udziela lekarzowi urlopu bezpłatnego na czas określony w decyzji. Okres tego urlopu zalicza się do okresu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze u tego pracodawcy.

Zaznaczyć należy, że z lekarzem skierowanym do pracy przy zwalczaniu epidemii nie może być rozwiązany dotychczasowy stosunek pracy, ani nie może być dokonane wypowiedzenie umowy o pracę, chyba że istnieje podstawa do rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika albo w przypadku zmiany lub uchylenia decyzji.
Umowa o pracę może również zostać rozwiązana z pozostałych przyczyn określonych art. 63-67 kodeksu pracy, które stosuje się odpowiednio, tj. m.in. wygaśnięcia umowy, śmierci pracownika, czy śmierci pracodawcy.

Podmiot leczniczy lub jednostka organizacyjna, do której zostaniecie skierowani, nawiązuje z Wami stosunek pracy na czas jej wykonywania – na okres nie dłuższy niż wskazany w decyzji.

Zwracamy uwagę na fakt, że decyzja o skierowaniu do pracy przy zwalczaniu epidemii nie powoduje automatycznie, że formalności związane z uzyskaniem urlopu bezpłatnego i nowym zatrudnieniem zostaną wykonane „poza Wami”.

Co prawda decyzja ta doręczana jest również podmiotowi, w którym dotychczas pracujecie, niemniej warto zadbać i poinformować dotychczasowego pracodawcę o otrzymaniu takiej decyzji oraz konieczności uzyskania urlopu bezpłatnego. Lepiej nie narażać się na zarzut nieusprawiedliwionego niestawienia się w pracy.
Ponadto, należy pamiętać, że podmiot do którego zostaliście skierowani powinni z Wami nawiązać stosunek pracy, zatem należy podpisać stosowną umowę określającą wzajemne prawa i obowiązki.

📍 Za pracę w nowym podmiocie przysługuje Wam wynagrodzenie zasadnicze w wysokości nie niższej niż 150% przeciętnego wynagrodzenia zasadniczego przewidzianego na danym stanowisku pracy w zakładzie wskazanym w tej decyzji lub w innym podobnym zakładzie, jeżeli w zakładzie wskazanym nie ma takiego stanowiska.

Wynagrodzenie nie może być niższe niż wynagrodzenie, które osoba skierowana do pracy przy zwalczaniu epidemii otrzymała w miesiącu poprzedzającym miesiąc, w którym wydana została decyzja o skierowaniu jej do pracy przy zwalczaniu epidemii.

Zwrócić należy uwagę, że zgodnie z nowymi przepisami wynikającymi z art. 47a Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, poza wynagrodzeniem zasadniczym do osób wykonujących zawód medyczny, zatrudnionych w ramach stosunku pracy w podmiocie leczniczym udzielającym świadczeń przez całą dobę stosuje się dotychczas obowiązujące przepisy art. 95–99 ustawy o działalności leczniczej.

Oznacza to, że nadal stosuje się przepisy dotyczące dyżuru medycznego, zatrudnienia przekraczającego 48 godzin tygodniowo, prawa do nieprzerwanego odpoczynku, pozostawania w gotowości do udzielania świadczeń zdrowotnych oraz dodatku za pracę w porze nocnej i święta.

Lekarzowi, który został skierowany do pracy przy zwalczaniu epidemii przysługuje również zwrot kosztów przejazdu. Ponadto, przysługuje mu zwrot kosztów zakwaterowania i wyżywienia chyba, że zostaną zapewnione bezpłatnie.

📍 Teraz zostaną opisane bardzo ważne zmiany dotyczące sankcji, z którymi możecie się spotkać, jeśli nie wykonacie decyzji.

Zgodnie z art. 48a. Ustawy o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi:

🆘 🆘 Lekarz, który nie wykonuje takiej decyzji, podlega karze pieniężnej w wysokości od 5 000 zł do 30 000 zł wymierzonej decyzją przez wojewodę.
Uwaga
Decyzja w sprawie kary pieniężnej podlega natychmiastowemu wykonaniu z dniem jej doręczenia, a decyzję tę doręcza się niezwłocznie.

🆘 🆘 W przypadku ponownego popełnienia takiego samego czynu, wysokość kary pieniężnej nie może być niższa od wysokości kary pieniężnej wymierzonej poprzednio za takie naruszenie i ustala się ją dokonując powiększenia o 25% wysokości kary pieniężnej ustalonej dotychczas.

Zwracamy uwagę, że powyższy przepis art. 48a jest nowy.
Niemniej pomimo tego, iż został dodany to jednocześnie nadal istnieje przepis art. 53, który wskazuje, że

🆘 „Kto nie wykonuje decyzji o skierowaniu do pracy przy zapobieganiu oraz zwalczaniu epidemii, wydanej na podstawie art. 47, podlega karze grzywny”.
Kara ta w myśl przepisów kodeksu wykroczeń, który ma tutaj zastosowanie wynosi od 20 do 5.000 zł.

Niewątpliwie, sankcje są bardzo, bardzo surowe!!!

📍 Jest pewna grupa osób, która nie powinna zostać skierowana do pracy przy zwalczaniu epidemii niosącej ryzyko zakażenia:

Zgodnie z art. 47 ust 3, będą to:
1) osoby, które nie ukończyły 18 lat bądź ukończyły 60 lat;
2) kobiety w ciąży
2 a) osoby samotnie wychowujące dziecko w wieku do 18 lat;
2b) osoby wychowujące dziecko w wieku do 14 lat;
2c) osoby wychowujące dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności lub orzeczeniem o potrzebie kształcenia specjalnego
3) osoby, u których orzeczono częściową lub całkowitą niezdolność do pracy;
3a) W przypadku gdy dziecko w wieku powyżej 14 lat jest wychowywane przez dwoje osób, którym przysługuje władza rodzicielska, do pracy przy zwalczaniu epidemii może zostać skierowana wyłącznie jedna z nich
4) inwalidzi i osoby z orzeczonymi chorobami przewlekłymi;
5) osoby zajmujące kierownicze stanowiska państwowe oraz posłowie i senatorowie .

I na koniec informacja dla lekarzy stażystów i będących w trakcie specjalizacji.

📍 Jak skierowanie do pracy przy zwalczaniu epidemii wpływa na okres odbywania szkolenia

Zgodnie z Ustawą o zawodzie lekarza i lekarza dentysty okres trwania szkolenia specjalizacyjnego czy też stażu ulega przedłużeniu o czas nieobecności lekarza w pracy m.in.:
Z powodu urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę na czas nie dłuższy niż 3 miesiące w okresie trwania szkolenia specjalizacyjnego.
Pod ten przepis należy zakwalifikować sytuację skierowania lekarza do pracy przy zwalczaniu epidemii decyzją wojewody.

Niemniej zgodnie z przytoczonymi już powyżej przepisami na wniosek lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne czy też lekarza stażysty możliwe jest zaliczenie okresu, w którym nie odbywaliście szkolenia na jego poczet , jeżeli w okresie tym realizowaliście zadania związane z pracą przy zwalczaniu epidemii.

Mamy nadzieje, że przebrnęliście, wiemy, że dużo tego, ale uwierzcie -starałyśmy się wyciągnąć samo sedno tych zmian.

FacebookLinkedInEmailPrint

Czy lekarz zatrudniony na jednym z oddziałów szpitalnych ma obowiązek dyżurować na SOR?

Bardzo często zwracacie się do nas z pytaniem, czy dyrektor szpitala może delegować do pracy na SOR lekarza pracującego na innym oddziale? Takie tematy pojawiają się coraz częściej. Nic dziwnego szacuje się, że obecnie w Polsce brakuje około 60 000 lekarzy. Osoby zarządzające szpitalami niedobory kadrowe  starają się „łatać” różnymi sposobami. Niedawno pisałyśmy Wam o możliwości pracy na SOR lekarzy rezydentów. Więcej na ten temat przeczytasz TUTAJ

Dziś chciałyśmy omówić to zagadnienie pod trochę innym kątem. Oderwijmy się na chwilę od kwestii lekarzy podczas specjalizacji i omówmy sobie sytuację pozostałych lekarzy. Wyjaśnimy czy możliwe jest polecenie lekarzowi dyżurującemu na jednym z oddziałów szpitalnych, aby podjął pracę na SOR.

Na wstępie wskazać należy, iż instytucja dyżuru medycznego uregulowana została w  art. 95 ustawy d.l.. Zgodnie z ust. 1 „Pracownicy wykonujący zawód medyczny i posiadający wyższe wykształcenie, zatrudnieni w podmiocie leczniczym wykonującym działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne mogą być zobowiązani do pełnienia w przedsiębiorstwie tego podmiotu dyżuru medycznego.”

Jak wynika z powyższego przepisu w momencie zawarcia przez pracownika umowy o pracę, na pracownika posiadającego wyższe wykształcenie medyczne został nałożony obowiązek odbywania dyżurów. Z przepisu tego wynika więc wprost, że dyżur medyczny na zasadach u.d.l. pełnią jedynie lekarze, zatrudnieni na podstawie umowy o pracę.

Niemniej na mocy § 5 ust 1 i 2  Rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia szpitalnego  (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 2295)

1. Świadczeniodawca udzielający świadczeń w trybie hospitalizacji i hospitalizacji planowej zapewnia całodobową opiekę lekarską i pielęgniarską lub położnych we wszystkie dni tygodnia.

Powyższe oznacza, że szpital jest zobowiązany do zapewnienia całodobowej opieki lekarskiej we wszystkie dni tygodnia, a liczba i kwalifikacje personelu niezbędnego dla zapewnienia całodobowej opieki są ustalane przez świadczeniodawcę.

Jak wiadomo, lekarze mogą być zatrudniani na podstawie umowy o pracę jak i umowy cywilnoprawnej, co jest coraz częstszą praktyką.

Pierwszy rodzaj umowy wynika z art. 22 § 1 k.p., zgodnie z którym przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca – do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Nie budzi żadnych wątpliwości, że pracownik  jest obowiązany wykonywać polecania przełożonych w granicach wyznaczonych przepisami prawa oraz umówionym rodzajem pracy. Zgodnie bowiem z art. 100 § 1 k.p. Pracownik jest obowiązany wykonywać pracę sumiennie i starannie oraz stosować się do poleceń przełożonych, które dotyczą pracy, jeżeli nie są one sprzeczne z przepisami prawa lub umową o pracę.

W ramach stosunku pracy, pracownik powinien zatem po pierwsze wykonywać powierzone mu obowiązki (czynności), po drugie – wypełniać polecenia pracodawcy.

Mając na uwadze powyższe, pracodawca, co do zasady, może precyzować powinność pełnienia dyżurów medycznych poprzez wydanie indywidualnego polecenia służbowego kierowanego do konkretnego pracownika, z którego będzie wynikało zobowiązanie do odbycia takiego dyżuru w konkretnym miejscu i terminie.

Sytuacja jednak wygląda zupełnie inaczej w przypadku nawiązania umowy cywilnoprawnej, która zawierana jest na zasadzie swobody umów, wynikającej z art. 353 1 k.c. Zasadę ta należy rozumieć nie tylko, jako swobodę zawarcia samej umowy, ale także kształtowania  jej treści, w tym konkretnego miejsca wykonywania umowy.

Pamiętaj więc, że zawierając umowę cywilnoprawna warto określić, gdzie w rzeczywistości masz pełnić dyżur.

Najbezpieczniejszy z punktu widzenia Twoich interesów będzie zapis, w którym miejsce świadczenia będzie jak najbardziej skonkretyzowane np. poprzez wskazanie oddziału/ oddziałów, na których zobowiązujesz się pełnić dyżur.

Taki zapis gwarantuje stałość miejsca wykonywania przedmiotu umowy i uniemożliwia kierowanie lekarza przez kierownictwo placówki do udzielania świadczeń w innych jednostkach organizacyjnych placówki medycznej.  

Mniej konkretny zapis np. wskazujący, że miejscem wykonywania umowy jest Szpital X, daje pole do interpretacji, czy nawet nadinterpretacji zapisów umowy, a w konsekwencji może prowadzić do możliwości kierowania lekarza do udzielania świadczeń zdrowotnych na kilku (a nawet wszystkich) oddziałach.

Jeśli więc zawarłeś umowę cywilnoprawną, w której określono wprost, na jakich oddziałach zobowiązany jesteś dyżurować, nie może być Ci wydane polecenie dyżurowania na innych oddziałach (w innych miejscach) niż wskazane w zawartej umowie.

Takie postępowanie mogłoby stanowić podstawę do stwierdzenia obejścia prawa poprzez zawarcie umowy cywilnoprawnej zamiast umowy o pracę i spowodować pociągnięcie zleceniodawcy do odpowiedzialności za wykroczenie przeciwko prawom pracownika i przekształcenia tej umowy w umowę o pracę.

Podsumowując, jeśli jesteś zatrudniony w oparciu o umowę o pracę, Twój pracodawca może skierować Cię na pełnienie dyżurów na SOR.

Jeśli jesteś zatrudniony na podstawie umowy cywilnoprawnej, a Twoja umowa nie przewiduje, że masz dyżurować na SOR, nie masz obowiązku pełnienia tam dyżurów. Dyżurujesz, jedynie na tych oddziałach, które masz wpisane w umowie.

Jeśli będziesz miał problem ze swoim przełożonym w omawiamy zakresie, skontaktuj się z nami. Przeanalizujemy Twoją umowę i pomożemy Ci dochodzić Twoich praw.

FacebookLinkedInEmailPrint

KONTAKT

Kancelaria Adwokacko-Radcowska
"Podsiadły-Gęsikowska, Powierża" Sp. p.

ul. Filtrowa 61/3
02-056 Warszawa

+48 22 628 64 94
+48 600 322 901

kancelaria@prawniklekarza.pl

REGON: 369204260 NIP: 7010795766

AEKSANDRA POWIERŻA

+48 604 077 322
aleksandra.powierza@prawniklekarza.pl

KAROLINA PODSIADŁY-GĘSIKOWSKA

+48 735 922 156
karolina.podsiadly@prawniklekarza.pl