Standardy ochrony małoletnich – obowiązek kierowników podmiotów leczniczych

Chociaż pogoda za oknem sprzyja jedynie rozmyślaniom o wakacyjnych wojażach, kierownicy podmiotów leczniczych niestety nie mogą pozwolić sobie na utracenie czujności w zakresie swoich obowiązków zawodowych. O ile jeszcze nie podjęli działań w kierunku wprowadzenia Standardów ochrony małoletnich w swoich placówkach, to najwyższy czas, żeby zajęli się tym tematem. Musicie bowiem wiedzieć, że czas na wdrożenie Standardów ochrony małoletnich w placówkach medycznych upływa 15 sierpnia 2024 r., czyli za równy miesiąc.

Standardy ochrony małoletnich obejmują szereg procedur i wytycznych dotyczących zachowania bezpieczeństwa, prywatności i komfortu małoletnich pacjentów. Dzięki nim, personel medyczny będzie odpowiednio przeszkolony w zakresie pracy z małoletnimi oraz wiedzy, jak reagować w sytuacjach kryzysowych, czy podejrzanych przypadkach znęcania się nad dziećmi. Przepisy dotyczące ochrony małoletnich w podmiotach leczniczych są uregulowane w kilku aktach prawnych, m.in. w Ustawie o działalności leczniczej, Kodeksie karnym oraz przepisach o ochronie dzieci.

Szeroko o tym obowiązku pisałyśmy w lutym tego roku, kiedy przepisy wchodziły w życie. Możecie sobie przypomnieć o tym czytając nasz wpis https://prawniklekarza.pl/nowe-obowiazki-podmiotow-leczniczych-dotyczace-ochrony-maloletnich/ Jeśli jednak nie macie czasu na dłuższą lekturę, skrótowo chcemy Wam przypomnieć:

 Co powinno m.in. znaleźć się w standardach ochrony małoletnich?

  • Polityka ochrony dzieci: Dokument powinien zawierać jasne zasady i procedury dotyczące ochrony małoletnich, w tym definicje wszelkich form nadużyć i zaniedbań oraz wytyczne dotyczące postępowania w przypadku ich podejrzenia lub wykrycia.
  • Szkolenie personelu: Każdy pracownik podmiotu leczniczego powinien przejść obowiązkowe szkolenie dotyczące ochrony małoletnich, obejmujące rozpoznawanie sygnałów nadużyć oraz procedury zgłaszania i reagowania.
  • Procedury zgłaszania i interwencji: Muszą być ustanowione konkretne kroki, które należy podjąć w przypadku podejrzenia nadużycia, w tym procedury wewnętrzne oraz współpraca z odpowiednimi organami ścigania i ochrony dzieci.
  • Monitorowanie i ocena: Regularne audyty i oceny mające na celu monitorowanie skuteczności wprowadzonych standardów oraz wprowadzanie niezbędnych ulepszeń.

Pamiętajcie, że poza wypełnieniem obowiązku prawnego, wdrożeniem standardów udowadniacie, że:

  • Dbacie o bezpieczeństwo pacjentów. Małoletni pacjenci, ze względu na swoją wiekową niedojrzałość, są przecież szczególnie narażeni na różnego rodzaju nadużycia, zaniedbania oraz przemoc. Wprowadzenie jasno określonych standardów ochrony pozwala na stworzenie bezpiecznego środowiska, gdzie ich prawa są szanowane i chronione.
  • Budujecie zaufanie. W dzisiejszych czasach szczególnie istotne jest społeczne zaufanie do podmiotów leczniczych. Wdrożenie standardów ochrony małoletnich przyczynia się do budowania i utrzymywania tego zaufania pokazując, że instytucja dba o dobro pacjentów w każdym wieku.

Fakt wywiązania się z obowiązku wdrożenia Standardów może być przedmiotem kontroli.

Kto ma prawo dokonać kontroli?

  • wójt;
  • burmistrz;
  • prezydent miasta;
  • starosta;
  • marszałek;
  • Prezes Narodowego Funduszu Zdrowia – w przypadku stwierdzenia naruszenia.

No dobrze, powiecie, a co się stanie jeśli nie wdrożę tych standardów?

W przypadku niewdrożenia standardów ochrony małoletnich, kierownik podmiotu leczniczego podlega karze grzywny do 250 zł albo karze nagany. W przypadku  ponownego stwierdzenia niewykonania tego obowiązku, kara grzywny nie może być niższa niż 1000 zł.

Warto także żebyś wiedział, że ten, kto dopuszcza do pracy lub do innej działalności związanej m.in. z leczeniem osobę bez uzyskania informacji czy dane tej osoby są zamieszczone w Rejestrze z dostępem ograniczonym lub w Rejestrze osób, w stosunku do których Państwowa Komisja do spraw przeciwdziałania wykorzystaniu seksualnemu małoletnich poniżej lat 15 wydała postanowienie o wpisie w Rejestrze podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1000 zł.

 

Gdyby jednak taka osoba dopuściła do pracy pracownika wiedząc, że ma on obowiązek stosowania się do orzeczonego przez sąd zakazu zajmowania wszelkich lub określonych stanowisk, wykonywania wszelkich lub określonych zawodów albo działalności, związanych z wychowaniem, edukacją, leczeniem małoletnich lub z opieką nad nimi,  podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5, a w razie skazania sąd orzeka środek karny w postaci świadczenia pieniężnego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości nieprzekraczającej 30 000 zł.

Jak widzicie, brak wdrożenia standardów ochrony małoletnich w podmiotach leczniczych może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, finansowych oraz administracyjnych. Jeśli więc nie wiecie jak podjeść do tematu, przygotować odpowiednio placówkę medyczną do wywiązania się z nałożonych obowiązków, stworzyć standardy ochrony małoletnich dopasowane do Waszego podmiotu, zapraszamy do kontaktu z nami pod adresem mailowym kancelaria@prawniklekarza.pl. Pomożemy Wam przejść przez ten proces.

FacebookLinkedInEmailPrint

CZY PRZYSŁUGUJE MI ŚREDNIA DYŻUROWA?- Analiza przypadku

Rzecz się zaczyna w roku 2020…

Lekarka jest zatrudniona w oparciu o umowę o pracę. Jak każdy lekarz szpitalny pełni też dyżury.

Zachodzi w ciążę, nie pełni zatem już dyżurów. W okresie wykonywania pracy, lekarka otrzymuje wynagrodzenie zasadnicze, jak i średnią dyżurową.

Z powodów zdrowotnych nie może jednak pracować i przez całą dalszą ciążę przebywa na zwolnieniu lekarskim.

Następnie, po urodzeniu dziecka, w dniach 09.10.2020-07.10.2021 lekarka przebywa na urlopie macierzyńskim i rodzicielskim.

Bezpośrednio po nim (od dnia 08.10.2021) jest na zaległym urlopie wypoczynkowym.

Za zaległy urlop wypoczynkowy lekarka otrzymuje pensję podstawową bez średniej dyżurowej, tzn. do wyliczenia średniej urlopowej nie uwzględniono zmiennych składników wynagrodzenia, czyli dyżurów.

Zadajmy sobie pytanie, CZY W TYM STANIE FAKTYCZNYM, DO WYNAGRODZENIA ZA URLOP WYPOCZYNKOWY WINNA WLICZAĆ SIĘ ŚREDNIA DYŻUROWA?

Tym z Was, które nie mając chęci czytania poniższych wywodów prawnych – a właściwie przepisów- już w tym miejscu powiemy, że lekarka winna otrzymać – poza wynagrodzeniem zasadniczym – także średnią dyżurową na urlopie wypoczynkowym.

Składniki wynagrodzenia jakie podlegają wyłączeniu przy obliczaniu podstawy wymiaru wynagrodzenia urlopowego, enumeratywnie wskazano w §6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki w sprawie szczegółowych zasad udzielania urlopu wypoczynkowego, ustalania i wypłacania wynagrodzenia za czas urlopu oraz ekwiwalentu pieniężnego za urlop.

I tak: wynagrodzenie za czas urlopu wypoczynkowego, zwane dalej „wynagrodzeniem urlopowym”, ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia i innych świadczeń ze stosunku pracy, z wyłączeniem:

1)jednorazowych lub nieperiodycznych wypłat za spełnienie określonego zadania bądź za określone osiągnięcie,

2)wynagrodzenia za czas gotowości do pracy oraz za czas nie zawinionego przez pracownika przestoju,

3)gratyfikacji (nagród) jubileuszowych,

4)wynagrodzenia za czas urlopu wypoczynkowego, a także za czas innej usprawiedliwionej nieobecności w pracy,

5)ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy,

6)dodatkowego wynagrodzenia radcy prawnego z tytułu zastępstwa sądowego,

7)wynagrodzenia za czas niezdolności do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną,

7a) kwoty wyrównania do wynagrodzenia za pracę do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę,

8)nagród z zakładowego funduszu nagród, dodatkowego wynagrodzenia rocznego, należności przysługujących z tytułu udziału w zysku lub w nadwyżce bilansowej,

9)odpraw emerytalnych lub rentowych albo innych odpraw pieniężnych,

10)wynagrodzenia i odszkodowania przysługującego w razie rozwiązania stosunku pracy

– stosując zasady określone w §7-11.

Zatem, z powyższego nie wynika, iż średnia dyżurowa, która stanowi dodatek wyrównawczy, miałaby zostać wyłączona przy obliczaniu wynagrodzenia urlopowego.

Ponadto, zaznaczyć należy, iż w §8 ust. 1 ww. Rozporządzenia, wskazano: Składniki wynagrodzenia przysługujące za okresy nie dłuższe niż jeden miesiąc, z wyjątkiem określonych w §7, uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia urlopowego w łącznej wysokości wypłaconej pracownikowi w okresie 3 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc rozpoczęcia urlopu.

Jako, że w okresie 3 miesięcy przed rozpoczęciem urlopu wypoczynkowego lekarka przebywała na urlopie rodzicielskim, podczas którego przysługiwał Jej zasiłek macierzyński (obejmujący swoim zakresem średnią dyżurową), znajdzie tutaj §11 ust. 1 przedmiotowego Rozporządzenia, który wskazuje:

„Jeżeli przez cały okres przyjęty do ustalenia podstawy wymiaru, poprzedzający miesiąc wykorzystywania urlopu wypoczynkowego, lub przez okres krótszy, lecz obejmujący pełny miesiąc kalendarzowy lub pełne miesiące kalendarzowe, pracownikowi nie przysługiwało wynagrodzenie określone w §8, przy ustalaniu podstawy wymiaru uwzględnia się najbliższe miesiące, za które pracownikowi przysługiwało takie wynagrodzenie”.

W okresie wykonywania pracy, lekarka otrzymywała wynagrodzenie zasadnicze, jak i średnią dyżurową. Wobec powyższego, w naszej ocenie, oba te składniki wynagrodzenia należy brać za podstawę do obliczenia wynagrodzenia urlopowego.

Aby otrzymać od nas poradę prawną czy też opinię piszcie na nasz adres mailowy kancelaria@prawniklekarza.pl . Messenger nie zawsze jest dobrym źródłem komunikacji z nami w zakresie konkretnej pomocy prawnej.

 

 

FacebookLinkedInEmailPrint

ŚREDNIA DYŻUROWA…

 

Średnia dyżurowa temat powracający, jak bumerang. Można powiedzieć co szpital to obyczaj, jeśli chodzi o zasady jej wypłaty.

Dziś w sposób ogólny przybliżymy Wam ten temat. Zatem uporządkujmy.

 

Czym jest średnia dyżurowa?

Jest to dodatek wyrównawczy do wynagrodzenia przysługujący określonym pracownikom w sytuacji, gdy zostali pozbawieni wyższego wynagrodzenia na skutek przeniesienia do innej pracy czy też niemożliwości wykonywania pewnych czynności.

Dodatek wyrównawczy stanowi różnicę między wynagrodzeniem z okresu poprzedzającego przeniesienie do innej pracy a wynagrodzeniem po przeniesieniu.

Komu przysługuje ten dodatek?

  • pracownicy w ciąży lub karmiącej dziecko piersią
  • pracownikowi, u którego stwierdzono objawy wskazujące na powstawanie choroby zawodowej
  • pracownikowi, który stał się niezdolny do wykonywania dotychczasowej pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

My, w ramach swojej Kancelarii najczęściej spotykamy się z problemem w wyliczeniu czy nawet braku przyznawania dodatku wyrównawczego lekarkom w ciąży w związku z zaprzestaniem pełnienia dyżurów.

Kobiety w ciąży, nie mogą pracować w godzinach nadliczbowych i nocnych. W przypadku zawodu lekarki, co do zasady oznacza to, że nie mogą dyżurować.

Skoro nie dyżurują wówczas nie mogą otrzymać wyższego wynagrodzenia za te dyżury. Stratę tę winien właśnie pokryć dodatek wyrównawczy.

Jak obliczyć średnią dyżurową?

Tak jak wskazałyśmy powyżej, jest to różnica w wynagrodzeniu sprzed dyżurowania i po jego zaprzestaniu. Wydaje się to proste, niemniej w tym momencie pojawia się najwięcej problemów.

Pamiętajcie, że jeśli chodzi o dzisiejsze zagadnienie, to każda sprawa jest indywidulna i nie zawsze – pomimo wydawać by się mogło zbliżonych sytuacji – średnia dyżurowa będzie Wam się należała lub będzie się należała, ale w innej wysokości czy też w innych okresach.

Wydając opinię prawną w tym zakresie, prosimy Was o bardzo dokładne podanie danych pozwalających na zajęcie stanowiska. Istotny jest czas dyżurowania przed zgłoszeniem pracodawcy ciąży, ewentualny okres przebywania na zwolnieniu lekarskim, termin powrotu do pracy po porodzie, czy choćby moment wykorzystania urlopu wypoczynkowego po powrocie z urlopu macierzyńskiego/rodzicielskiego.

W kolejnych wpisach przedstawimy Wam konkretne kejsy i nasze stanowisko w sprawie rozwiązania danego problemu.

 

Aby otrzymać od nas poradę prawną czy też opinię piszcie na nasz adres mailowy kancelaria@prawniklekarza.pl . Messenger nie zawsze jest dobrym źródłem komunikacji z nami w zakresie konkretnej pomocy prawnej.

 

 

 

 

 

 

FacebookLinkedInEmailPrint

Obowiązki lekarza podczas urlopu: czy wakacje zwalniają z odpowiedzialności?

Pogoda za oknem zachęca do wypoczynku, ale czy kiedykolwiek zastanawialiście się, czy lekarz przestaje być lekarzem na wakacjach? Czy podczas urlopu nadal lekarz zobowiązany jest do udzielania pomocy medycznej?

Prawo a obowiązki lekarza na urlopie

Zgodnie z art. 30 Ustawy o zawodzie lekarza i lekarza dentysty:

„Lekarz ma obowiązek udzielać pomocy lekarskiej w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia.”

Co to oznacza w praktyce?

Nie jest istotne to czy lekarz znajduje się w pracy czy też w trakcie urlopu. Ustawodawca ze względu na szczególny charakter zawodu lekarza przewidział obowiązek ratowania życia ludzkiego, ze szczególnym uwzględnieniem kompetencji, jakie posiada wykształcony medyk.

Praca lekarza nie ogranicza się jedynie do ustalonych godzin pracy. Wynika to z etosu zawodu lekarza, który według art. 2 Kodeksu Etyki Lekarskiej ( jeszcze obecnie obowiązującego) stanowi, że:

„Powołaniem lekarza jest ochrona życia i zdrowia ludzkiego, zapobieganie chorobom, leczenie chorych oraz niesienie ulgi w cierpieniu.”

Dodatkowo, ta sama zasada nakazuje lekarzom kierować się zawołaniem „salus aegroti suprema lex esto” (dobro chorego jest najwyższym prawem).

Kiedy interwencja jest wymagana?

Rodzaj zdarzenia ma tutaj znaczenie. Interwencja „lekarza na wakacjach” jest prawnie wymagana, jednak w ograniczonym zakresie. Drobne urazy, jak skaleczenie palca czy katar, nie kwalifikują się do natychmiastowej pomocy, gdyż nie grożą utratą życia ani ciężkim uszkodzeniem zdrowia.

W przypadku, kiedy jesteśmy na wycieczce zorganizowanej i hotel lub biuro podróży zapewnia dostęp do lekarza, który może udzielić świadczeń, a sytuacja nie wymaga natychmiastowego działania medycznego, lekarz nie ma obowiązku działania. Istotny jest aspekt natychmiastowości oraz nieuniknięcia skutku zdrowotnego, który może powstać jeśli choremu nie udzieli się natychmiastowej pomocy.

Wezwanie karetki nie zwalnia jednak lekarza z obowiązku udzielenia pomocy, jeśli istnieje zagrożenie życia lub ciężkiego uszczerbku na zdrowiu. Lekarz, mimo braku specjalistycznego sprzętu na plaży, nie może pozostawić osoby, która straciła przytomność bez pomocy. Zaniechanie działań może być karalne.

Konsekwencje nieudzielenia pomocy z perspektywy karnej

Art. 162 Kodeksu karnego przewiduje karę pozbawienia wolności do 3 lat za nieudzielenie pomocy. Wyjątek stanowią sytuacje, gdy ratowanie życia naraża ratującego na utratę własnego życia. Inne sankcje to upomnienie, nagana, kara pieniężna, zakaz pełnienia kierowniczych funkcji, postawienie przed sądem lekarskim oraz ograniczenie lub pozbawienie prawa wykonywania zawodu.

Kiedy lekarz będzie zwolniony z obowiązku niesienia pomocy

Jeżeli lekarz, będąc na wakacjach, spożył alkohol i nie jest w stanie udzielić pomocy, prawo zwalnia go z tego obowiązku. Odpowiedzialnym zachowaniem będzie powstrzymanie się od realizacji obowiązku ze względu na stan po spożyciu alkoholu, który może zaburzać obiektywne myślenie i działanie pod presją. Natomiast, jeśli lekarz wypił niedużą dawkę alkoholu, przepisy nie są jednoznaczne. W takim przypadku lekarz powinien kierować się zasadą ratowania życia lub zdrowia, jeśli jest to możliwe.

Czyli, jeśli indywidualnie rozezna, że może udzielić pomocy bez narażania życia chorego i jest w stanie, który nie uniemożliwia podejmowania obiektywnych decyzji, może zdecydować, że wyższą wartością będzie ratowanie życia.

Pamiętajmy, że lekarz, nawet na wakacjach, ma obowiązek ratować życie w sytuacjach zagrożenia. Jednak prawo uwzględnia również okoliczności, które mogą uniemożliwić podjęcie działań ratunkowych.

 

FacebookLinkedInEmailPrint

Strona 1 z 50

KONTAKT

Kancelaria Adwokacko-Radcowska
"Podsiadły-Gęsikowska, Powierża" Sp. p.

ul. Filtrowa 61/3
02-056 Warszawa

+48 22 628 64 94
+48 600 322 901

kancelaria@prawniklekarza.pl

REGON: 369204260 NIP: 7010795766

AEKSANDRA POWIERŻA

+48 604 077 322
aleksandra.powierza@prawniklekarza.pl

KAROLINA PODSIADŁY-GĘSIKOWSKA

+48 735 922 156
karolina.podsiadly@prawniklekarza.pl